عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
کد : 18323-900     

اعتراض حضرت زهرا(عليها السلام) به حضرت على(ع) يا آگاه نمودن مردم از اوضاع؟

استفتاء:

آيا سخنان حضرت زهرا(عليها السلام) خطاب به حضرت على(عليه السلام) كه فرمودند: «يا بن أبي طالب اشتملت شملة الجنين وقعدت حجرة الضنّين، نقضت قادمة الجدل فخانك ريش الأعزل، هذا ابن أبي قحافة يبتزّني نحلتي وبلغة ابني، ويلاه في كل شارق ويلاه في كل غارب، مات العمد ووهن العضد... إلى آخره» نوعى اعتراض و تعدى به مقام امامت محسوب نمى شود؟

جواب:

باسمه جلت اسمائه؛ هيچ ترديدى نيست در اينكه حضرت فاطمه زهرا(عليها السلام) با اذن حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) از منزل به سوى مسجد خارج شدند و آن خطبه بسيار مهم را در دفاع از حريم ولايت و امامت ايراد نمودند. ايشان، بعد از آنكه امام على(عليه السلام) با شيخين مخالفت نمود و حوادثى كه بعد از آنها اتفاق افتاد، فقط در جهت بيان حق و دفاع از آن، و اقامه حجت و دليل به دستور حضرت على(عليه السلام) از منزل خارج شدند و امام(عليه السلام) از همه برنامه ايشان آگاه بودند زيرا آنها هر دو انسان معصومند و تكاليف خود را در هر مقامى بهتر مى دانند.

بنابراين حضرت فاطمه(عليها السلام) سربازى است كه با دستور فرمانده رفت و مأموريتش را با دلايل و براهين كامل و روشن به خوبى انجام داد و آنگاه كه برگشت با امام(عليه السلام) گفتگوى خاصى انجام داد كه از حوزه سخنان زناشوئى خارج بود زيرا كه ايشان از يك مجاهدت و انجام وظيفه بسيار سنگين جهادى برگشته بود لذا با امام(عليه السلام) با زبان سرباز جهادگر سخن گفت و نگفت: اى عموزاده، يا اباالحسن، بلكه گفت: اى پسر ابوطالب! همانند جنين در شكم مادر، زانوهايت را بغل گرفتى و به حدى فانى فى ذات الله شدى كه گويا دنيائى نيست و غير خدا و اسلام چيزى را نمى بينى، و اين فناء فى الله را به اختيار و اراده خود اختيار نموده اى نه با قصور و تقصير، و اين لباس بى اعتنائى به دنيا و زخارف آن است كه به تن كرده اى و لذا «لايأخذك فى الله لومة لائم»، در صورتى كه براى خدا انجام داده اصلا به فكر دنيا نيستى يعنى تمامى آزار و اذيت ها را در راه خشنودى خدا به جان خريده اى و اين چنين گوشه نشين و چون يك فرد متهم واقع شده اى و اين اگرچه خطاب به امام(عليه السلام) است ولى مقصود آگاهى دادن به مردم است چرا كه اين وضعيت را براى آن حضرت پيش آوردند و روح دين را از كالبدش جدا كردند; ولى بايد دقت كرد كه حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) در ارتباط با اين توطئه بسيار خطرناك و خطرساز مسيرى را برگزيده بودند كه اساس دين و سنت پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) را از شر آن نگهدارى كنند و هيچ توجهى به زرق و برق و رياست دنيا نداشتند تا به خاطر آن دست به شمشير ببرند چونكه حضرت در مقام فناء در ذات خدا چنان اوج گرفته كه فقط خدا را مى بيند و خود را تسليم كامل اراده او نموده و هر چه را خداى متعال از او خواسته با تمام وجودش به آن رضا مى داد و پوشيدن همين لباس تقوا و تسليم به معناى دست كشيدن از زرق و برق دنيايى كه در آن حب مقام و جاه و رياست وجود دارد مى باشد. ايشان در انديشه چنين مسائلى نبودند تا به خاطر آنها دست به هر كارى بزنند بلكه حضرت مقام بسيار رفيع و والائى دارند كه فقط خداى متعال از آن آگاه است و چنان قدرت و شجاعتى داشتند كه مى توانستند تمام مخالفين را از سر راه خود بردارند، ولى امام(عليه السلام) بنده خدا بود و به فرمانش عمل مى كرد: (لايسبقونه بالقول وهم بامره يَعْملون) امامان معصوم(عليهم السلام) در گفتار از خدا پيشى نمى گيرند و در هر حال به فرمان او عمل مى كنند; يك روز به تنهايى در جنگ بدر و احد و... از پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) دفاع مى كند و تمامى پهلوانان نامدار دشمن را در هم مى كوبد و روزى در برابر توطئه ها صبر و شكيبایى مى كند و اين همان تسليم و رضا به خواسته خداى متعال است. و انتخاب گوشه منزل يك كار ساده اى نبود بلكه او حجت خدا است، در هر كارش هدفى مقدس و نورانى وجود دارد كه مى خواست دست آوردهاى رسالت را حفظ كند و جامعه بشرى را با آن آشنا سازد و لذا در جايگاه مقام الهى خويش كوتاه نيامد و مسئوليت بسيار سخت و دشوار خود را به خوبى انجام داد و هر پيشامدى در منظر و نگاهش چون بر طبق حكمت الهى بود از آن استقبال مى كرد اگر چه دلخراش و كمرشكن بود و خلاصه مثال «همچون جنين در شكم مادر زانوانت را بغل كرده اى» به اين معناست كه فانى فى الله مى باشى و اصلا متوجه مسائل دنيا مانند رياست، حكومت و... نيستى، مانند كودكى كه از مسائل خارج از شكم مادر بى خبر است و كسى كه براى رضاى خدا ـ با اينكه قدرت بر انجام هر كارى دارد ـ تحمل اذيت بكند و آن كار را انجام ندهد در نظر مردم متهم محسوب مى شود، اين نتيجه كارى است كه براى خدا نموده تا عين فناء فى ذات الله باشد و اين لباس فناء فى ذات الله را اراده و اختيار نموده نه براى قصور يا تقصير، اين همان لباس بى اعتنایى به دنيا و كافران است و براى همين «لا تأخذ فى الله لومة لائم».

موارد مرتبط صحت و سقم مصيبت هاى وارده به حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام) توجیه سخن علامه کاشف الغطاء درباره مصیبت حضرت زهرا (علیهاالسلام) محسن شهید جزء اهل بیت (علیهم‌ السلام) است معنای امتحان در زیات‌نامه حضرت زهرا (علیهاالسلام) بزرگداشت روز شهادت حضرت زهرا (عليها السلام) به روايت های مختلف دليل پنهان بودن قبر حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام). حضرت زهرا (عليها السلام) در چه سنى به شهادت رسيدند؟ حكم كسى كه مظلوميت حضرت فاطمه (عليها السلام) را انكار كند. آيا حضرت فاطمه (عليها السلام) را بدون واسطه و با دست زدند يا با تازيانه؟ شكستن پهلو و دنده حضرت زهرا (ع) را جز نادان و حق ناپذير انكار نمى كند.
نظر شما :
captcha