استفتاء:
تفسير اين حديث شريف چيست كه مى فرمايد: «يـا أَحْمَدُ! لَوْلاكَ لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاكَ، وَ لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُكَ، وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُكُما»؛ هان اى احمد! اگر تو نبودى، جهان را نمى آفريدم و اگر على نبود، تو را، و اگر فاطمه نبود، من شما دو نفر را نمى آفريدم.
جواب:
باسمه جلت اسمائه; «أللّهُمَّ صَلِّ عَلى فاطِمَة وَ أَبِيْها وَ بَعْلِها وَ بَنِيْها وَ السِّرِ الْمُسْتِوْدِعِ فِيْها»؛ من در سخنان همه علماى شيعه و بسيارى از دانشمندان اهل سنّت و جماعت بسيار پژوهش نمودم و دريافتم كه سرمايه و موادّ اصلى دنياى وجود ظاهرى صدّيقه طاهره فاطمه زهرا عليها السلام از موادّ اين جهان خاكى و فناپذير نيست، بلكه بخش مادى و ظاهرى آن وجود گرانمايه، از بهشت پرطراوت و زيباى خدا و از بلندترين درختان و برترين ميوه هاى آن است. امّا روح ارجمند آن بانوى بزرگ نيز كه از سوى خداوند حكيم متناسب و هماهنگ با اين جسم مبارك برگزيده شده، از رازها و اسرار الهى است كه ما حقيقت آن را در نمى يابيم و نمى شناسيم. تنها چيزى كه ما در اين مورد در مى يابيم، همان چيزى است كه به وسيله روايات، رسيده و بيانگر آن است كه روح تابناك فاطمه عليها السلام از فروغ عظمت و شكوه خدا آفريده شده است. چنين مفهوم و سخنى را برخى از كتاب هاى روايى از جمله كتاب «معانى الْأخبار صدوق» از امام صادق و او نيز از نياى گرانقدرش سالار پيامبران خدا آورده است كه فرمود: «خُلِقَ نِورُ فاطِمَة قَبْلَ أنْ يُخْلقَ الْأرْضُ وَ السَّماءُ...»؛ نور وجود فاطمه پيش از آفرينش آسمان و زمين آفريده شد! برخى از مردم پرسيدند: اى پيامبر خدا! آيا گوهر وجود فاطمه عليها السلام از انسان ها نيست؟ پيامبر فرمود: فاطمه حوريه اى است در سيماى انسان، و خدا او را پيش از آفرينش آدم و عالم و ديگر ارواح انسان ها... از فروغ تابناك خود آفريد. «فاطِمَةُ حَوْراءٌ إنْسِيّة خَلَقَهَا اللّهُ عزَّ وَ جَلَّ مِن نُورِهِ قَبْلَ أنْ يُخْلَقَ آدَم...». با اين بيان، با نگرش به محتواى اين حديث شريف قدسى كه در بسيارى از مجموعه هاى روايى آمده است، اين معمّا حل مى شود كه: «لَوْلاكَ لَمَا خَلَقْتُ الْأَفْلاكَ، وَ لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُكَ، وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُكُما»؛ اگر تو نبودى، جهان را نمى آفريدم و اگر على نبود، تو را، و اگر فاطمه نبود، شما را پديد نمى آوردم، يعنى چه؟ و نيز روشن مى گردد كه چرا در روز رستاخيز به هنگام ورود فاطمه عليها السلام به بهشت پرطراوت و زيباى خدا، پيامبران از آدم گرفته تا ديگران به زيارت او مى شتابند، و حتى سالار پيامبران خدا حضرت محمّد صلى الله عليه وآله به ديدار دخت فرزانه خويش مى رود. و نيز روشن مى شود كه چرا پيامبر پس از برانگيخته شدن مردم و پايان حسابرسى از آنان، نخستين كسى است كه به سوى بهشت خدا مى رود و تنها يك گروه از او پيشى مى گيرد كه آن گروه ارجمند نيز گروه فاطمه عليها السلام است.
