استفتاء:
خداوند متعال مى فرمايد: «قَالَ بَصُرْتُ بمَا لَمْ يَبْصُرُوا بهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِن أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذلِكَ سَوَّلَتْ لِى نَفْسِى» (1). برخى از مفسران در تفسير اين آيه اين گونه بيان كرده اند كه سامرى مشتى خاك از جاى پاى فرستاده خدا برداشت و در گوساله اى كه براى بنى اسرائيل ساخته بود گذاشت. پرسش اينجاست كه ما مى دانيم معجزه و كرامت جهت هدايت مردم به سوى راه حق رخ مى دهد، پس چگونه اين كرامت رخ داد در حالى كه در گمراهى بنى اسرائيل نقش داشت؟
جواب:
باسمه جلت اسمائه؛ به فرض صحت روايت ياد شده در پرسش، آنچه براى سامرى روى داد مانند همان چيزى است كه جهت راهب مسيحى در دوره حضرت امام عسكرى (علیه السلام) اتفاق افتاد كه درخواست باران مى كرد و باران مى آمد زيرا در هر دو مورد از ابزار معنوى جهت انجام امور غير عادى استفاده مى شد و اين بدان جهت برايشان محقق مى گرديد تا خداوند سبحان اهل زمانه را با آن بيازمايد. ليكن خداوند متعال با حكمت بالغه اش به سرعت تقلب آن ها را آشكار نمود و ادعايشان را باطل ساخت تا مبادا به اين وسيله هدفش نقض شود. در ضمن اين امور جزء كرامت و معجزه محسوب نمى شوند و هر خرق عادتى را نمى توان جزء اين دو مورد دانست، چه اگر چنين بود آنچه مسيلمه كذاب انجام مى داد معجزه و كرامت محسوب مى شود كه البته چنين چيزى صحت ندارد.
--------------------------------------------------------------
1. «سامری گفت: من چيزی را ديدم که قوم نديدند، من مشتی خاک از اثر قدم رسول (حق، جبرئيل) برگرفته و (در گوساله) ريختم و نفس من چنين (فتنه انگيزی را) به نظرم جلوه داد»؛ (20): 96.
