استفتاء:
خداوند متعال مى فرمايد: «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ» (1). آيا دليلى در دست است كه بتوان اين ويژگى صدقه دادن در حال نماز را به معصومين ديگرى غير از امير مؤمنان على (علیه السلام) نسبت داد؟
جواب:
باسمه جلت اسمائه؛ ثقة الاسلام كلينى در كتاب الكافى به سند خود از احمد بن عيسى از حضرت امام صادق (علیه السلام) درباره اين فرمايش خداوند متعال: «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ» روايت نموده است كه حضرت فرمودند: «به اين معنا است كه به شما اولى است و نسبت به اعمال و دارايى ها و جان‌هايتان از خودتان حق بيشترى دارا مى باشد؛ و درباره: «اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا» فرمودند: منظور على (علیه السلام) و فرزندان او از ائمه (عليهم السلام) تا روز قيامت است.
سپس خداوند متعال ايشان را اين گونه توصيف نمود: «الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ هُمْ رَاكِعُونَ» اميرمؤمنان(علیه السلام) در حالى كه دو ركعت از نماز ظهر را خوانده بودند و در حالت ركوع بودند جامه اى به قيمت هزار دينار بر تن داشتند كه توسط نجاشى به رسول خدا (صلى الله عليه وآله) هديه داده شده و ايشان آن را به على (علیه السلام) پوشانده بود. در اين هنگام سائلى پيش آمد و عرضه كرد: سلام بر تو اى ولىّ خدا و اى كسى كه نسبت به مؤمنان از خودشان اولى هستى، به من مسكين كمك نما. پس حضرت (علیه السلام) جامه خود را به سوى او انداخت و با دست اشاره نمود كه آن را بردار. پس خداوند متعال اين آيه را نازل فرمود و اين نعمت را از او به فرزندانش نيز منتقل ساخت به گونه اى كه هر كدام از فرزندانش كه امامت برسد از جهت اين نعمت همانند او مى گردد و جزو صدقه دهندگان در حال ركوع مى گردد. آن سائل كه از اميرمؤمنان درخواست كمك نمود نيز از فرشتگان است؛ بنابر اين هر كس كه از امامان (عليهم السلام) درخواستى بنمايد از فرشتگان خواهد بود» (2).
----------------------------------------------------------
1. «ولیّ امر و ياور شما تنها خدا و رسول و مؤمنانی خواهند بود که نماز به پا داشته و به فقرا در حال رکوع زکات می دهند»؛ مائده (5): 55.
2. «عن أبى عبدالله (ع) فى قول الله عز و جلّ: «إنما وليكم» قال: انما يعنى اولى بكم، أى أحقّ بكم و بأموركم من أموالكم و أنفسكم، «الله و رسوله و الذين آمنوا» يعنى علياً و أولاده الائمة (ع) إلى يوم القيامة ثمّ وصفهم الله عزّ وجلّ فقال: (الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ)، وكان أمير المؤمنين (عليه السلام) فى صلاة الظهر، وقد صلّى ركعتين وهو راكع، وعليه حلّة قيمتها ألف دينار، وكان النبيّ (صلى الله عليه وآله) كساه إيّاها، وكان النجاشي أهداها إليه، فجاء سائل فقال: السلام عليك يا ولى الله و أوْلى بالمؤمنين من أنفسهم، تصدّق على مسكين، فطرح الحلّة إليه، وأومأ بيده إليه أن احملها، فأنزل الله عزّ وجلّ هذه الآية، و صيّر نعمة أولاده بنعمه، فكلّ مَن بلغ من أولاده مبلغ الإمامة يكون بهذه النعمة مثله، فيتصدّقون وهم راكعون، و السائل الذى سأل أمير المؤمنين(عليه السلام) من الملائكة، والذين يسألون الأئمّة (عليهم السلام) من أولاده يكونون من الملائكة».
