استفتاء:
ما در مورد قاضى و مرجع تقليد نشدن زن، دليل كافى نداريم جز اجماع كه خود اين اجماع زياد مورد اطمينان نيست، اما مراجع در قديم مثل شيخ طوسى اين كمبود را با رواياتى كه مذمت از رساندن صداى زن به مرد و مذمت بيرون رفتن زن از خانه و يا در كل براى زن بهتر است خودش را در خانه زندانى كند جبران مى كنند و مى گويند زنى كه بايد در خانه باشد چه طور مى شود قاضى يا مرجع تقليد بشود؟ آيا نظر شما هم اين است؟ و معتقديد خداوند زن را براى خانه آفريده است؟ آيا دين مبين اسلام به زن، دستور يا توصيه اخلاقى داده كه خودش را در خانه زندانى كند؟ آيا شما هم به همين علت فتوا مى دهيد تا زن قاضى و مرجع تقليد نشود؟
جواب:
باسمه جلت اسمائه؛ من فتوى داده ام كه زن نمى تواند قاضى باشد، نه به واسطه آن ادله اى كه شما نقل كرديد بلكه به واسطه روايات متعدده ناهيه كه سنداً هم معتبر است و فقهاء به آن عمل كرده اند و در يكى از آن روايات حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام چنين تعليل مى فرمايد: "ان المرئة ريحانة و ليست بقهرمانة" محصل فرمايش حضرت اين است كه زن عاطفه اش قوى است و در قضاوت احتياج به كسى است كه با اصرار و التماس و گريه، تحت تأثير عواطف انسانى قرار نگيرد و زن به واسطه ظرافت و ريحانه بودن براى اين كار شايستگى ندارد و فرمايشى بسيار متين و قوى است؛ و اما تقليد چون دليل و روايتى كه دال است بر جواز تقليد، مقيد به رجل شده است.
