حديث رد الشمس

باسمه جلت اسمائه؛ قبح تأخير نماز از وقت معين آن به لحاظ فوت شدن نماز از وقت مشخص شده مى باشد و هيچ مصلحتى جايگزين آن نمى شود; اگر فرض را بر اين بگيريم كه اين مصلحت از دست نرود به گونه اى كه دو وقت، يكى قبل از بازگرداندن خورشيد و يكى بعد از بازگرداندن خورشيد، براى حضرت فراهم باشد، نه تنها قبحى صورت نگرفته كه حتى تأخير وقت نماز هم صدق نمى كند و امام عملا نماز را در وقت خودش به جاى آورده است. طبيعتاً هر كس دقت كند اين را متوجه مى گردد و در نتيجه پاسخ دلايل اول و سوم را روشن درك مى كند.

در دليل دوم به اين موضوع اشاره شده است كه اگر خورشيد برگردانده و يا نگه داشته شود، بر وضعيت فلكى تأثير مى گذارد، در پاسخ بايد گفت كه اين امر در صورتى است كه انجام اين كار تابع شرايط و عوامل طبيعى باشد ولى اگر به صورت معجزه الهى اتفاق بيفتد تابع شرايط حاكم نخواهد بود.

و اما اين كه گفته ايد تاريخ، اين حادثه را نقل نكرده، اگر منظورتان تاريخ مسلمانان است به عكس، متون تاريخى شيعه و سنى به مقدار فراوان اين حادثه را نقل كرده اند; اما اگر منظورتان تاريخ ملل ديگر است ادعاى اين كه آنان اين حادثه را نقل نكرده اند نياز به جستجو و پى گيرى دارد (كه آيا نقل كرده اند و يا نكرده اند؟).

اگر فرض را بر اين بگيريم كه ادعاى شما درست باشد چه بسا به اين دليل است كه بسيارى از ملل مذكور در آن زمان مشخص، در حال سپرى كردن شب بوده اند و به علت نبودِ خورشيد، امكان اطلاع از موضوع را نداشته اند. البته ممكن است در اين مورد دلايل ديگرى هم وجود داشته باشد.

--------------------------------------------------------------

1- حديث رد الشمس اين است كه در يك جنگى، معركه به حدى شديد بود كه نقل مى شود حضرت نتوانست نماز بخواند تا متوجه شد آفتاب در حال غروب كردن است لذا امر كرد و خورشيد بازگشت و نماز خواند و اين را يكى از كرامات حضرت نقل مى كنند.