استفتاء:
امام حسين عليه السلام مى فرمايد: «خدايا تو مى بينى كه از دست اين بندگان نافرمانت، چه مى كشم» (1)، «عبد» كسى است كه از بندگى شيطان، نجات يافته و نافرمان، آن است كه شيطان را عبادت و بندگى مى كند؛ حال چگونه است كه امام حسين عليه السلام، آنان را هم، بنده خدا مى خواند و هم نافرمان؟
جواب:
باسمه جلت اسمائه؛ در روايت مذكور، منظور از عِباد (بندگان) كسانى است كه در مالكيت حقيقى خداوند، قرار دارند؛ مالكيت حقيقى به معناى تسلط كامل مالك بر مملوك است به گونه اى كه مالك، زمام ايجاد و بقاى مملوك را در اختيار دارد و انسان نافرمان هر چند از اين نقطه نظر، بنده خداوند به شمار مى آيد اما در واقع با اطاعت از امر و نهى شيطان، او را بندگى مى كند.
---------------------------------------------------------
1) «اللّهمّ إنّك ترى ما أنا فيه من عبادك هؤلاء العصاة»
