عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
کد : 18323-1151     

بيان فرجام كار از ابتداى حركت‏

استفتاء:

امام حسين‏ عليه السلام به ياران خود فرمودند: «اينك شب فرا رسيده است، پس از تاريكى آن استفاده كنيد و سپس در شهرها و روستاهاى خود پراكنده گرديد و فرج الهى را انتظار بكشيد، زيرا اينان تنها مرا مى خواهند و اگر مرا به چنگ بياورند به ديگران كارى ندارند» (1)، آيا گناهى بر كسانى كه ايشان را ترك نمودند و يارى نكردند، هست؟ چون خود امام‏ عليه السلام بيعت را از آنان برداشت و يا آنگونه كه از كلام بانو زينب كبرى‏ عليها السلام پيداست كه فرمود: «آيا يارانت را آزمودى؟» تنها آزمونى جهت سنجش آنها بوده است؟

جواب:

باسمه جلت اسمائه؛ امام حسين‏ عليه السلام از ابتداى حركت از مدينه فرجام كار خود را بيان مى كرد و همراهانش را به فداكارى در راه خود، دعوت مى نمود، از آن جمله فرمود: «هر كس كه خواهان فدا كردن جان خود براى ما مى‏ باشد و خود را براى ديدار پروردگارش آماده ساخته است به همراه ما روانه گردد». (2) با اين وجود گروهى از همراهان حضرت، اهداف دنيوى خود را دنبال مى كردند و امام حسين‏ عليه السلام در شب عاشورا نمى خواستند كه از اين گروه كسى به اجبار همراه ايشان باقى بماند. البته اين به معناى معذور بودن آنها در يارى نكردن حضرت، نيست چرا كه يارى ايشان واجب بود.

--------------------------------------------------------

1) المنتظم: 337 /5 و 338. الكامل فى التاريخ: 285/3. ارشاد شيخ مفيد: 91/2. تاريخ الامم و الملوك: 618/4. و اين سخن به گونه‏ اى ديگر نيز روايت شده است آنچنان كه در تفسير عسكرى ‏عليه السلام: صفحات 178 و 179 آمده است كه حضرت امام حسين‏ عليه السلام فرمودند: «شما را از بيعت خود آزاد نمودم پس به نزد كسان و خويشان خود برويد.» و حضرتش به اهل بيت گرامى اش فرمودند: «شما را از همراهى خود آزاد گذاردم چرا كه شما توانايى آنان را نداريد زيرا قدرت و تعدادشان چندين برابر شماست و آنان تنها مرا مى خواهند پس مرا با اين گروه تنها بگذاريد كه خداوند مرا يارى خواهد داد و همان گونه كه با پدران گرامی ‏مان رفتار مى نمود مرا نيز از لطف خود محروم نخواهد كرد.» پس گروهى از سپاهيانش از او جدا شدند.

پس از آن خاندان گرامى اش به او عرضه كردند: تو را تنها نخواهيم گذاشت و آنچه بر تو از مصيبت‏ ها بگذرد بر ما هم خواهد گذشت و آنچه تو را آزرده سازد ما را نيز بيازارد و ما اگر همراه تو باشيم به خداوند متعال نزديكتر خواهيم بود.

پس به آنان فرمود: «اگر جان خود را چنانكه من آماده ساخته‏ ام، مهيا نموده‏ ايد بدانيد كه خداوند براى كسانى كه سختى ها را تحمل مى نمايند جايگاه ‏هاى نيكو را در نظر گرفته است. و بدانيد كه خداوند به خانواده‏ ام و من ... كراماتى را عنايت فرموده تا دشوارى ها را بر من آسان نمايد و شما را بخشى از اين كرامت‏ ها خواهد بود. و بدانيد كه شيرينى و تلخى دنيا مانند خوابى است، و بيدارى راستين در آخرت است و آن كسى  سود مى نمايد كه آخرت را بدست بياورد و زيانكار كسى است كه آن را از دست بدهد.

2) أَلا وَ مَن كانَ باذِلاً فينا مُهْجَتَهُ، مُوَطَّناً عَلى لِقاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ، فَلْيَرحَلْ مَعَنا» لهوف: 38. كشف الغمه: 573:1. بحارالانوار: 366:44 و 367. عوالم العلوم: 216 :17 و 217. الحدائق الورديه: 117:1.

نظر شما :
captcha