استفتاء:
گفته مى شود كه براى احياى انديشه سيد الشهداء و در نتيجه اجراى احكام الهى احتياجى به اقامه شعائر حسينى (از قبيل سينه زنى، زنجير زنى) كه امروزه به شكل گسترده در ميان شيعه و فرقه هاى مذهبى ديگر از قبيل هندو ها نيز مطرح مى باشد وجود ندارد؛ اين مسأله، امرى مطابق با قوانين شرعى و عرفى نبوده، بلكه وسيله اى براى تمسخر ديگران است و لذا از توانايى هاى خود جهت جلوگيرى از اقامه آن، بيشترين استفاده را مى كنند، اين سياست استعمارى را چگونه تفسير مى كنيد؟
جواب:
باسمه جلت اسمائه؛ ابلاغ پيام يك نهضت و انتقال آن به نسل ها و ملت ها، قطعاً بايد با نوعى تجمع، شعار و ابراز احساسات خاص همراه باشد، چنانچه اين مراسم در ابلاغ پيام مسيح از سوى كاتوليك ها و احياى آيين هاى خاص در روز جهانى كار، پيام آزادى ابراهام لينكن (فروزاندن مشعل آزادى) با تجمع در زير مجسمه آزادى، در همه ملت ها با آداب و رسوم مختلف ديده مى شود.
طبيعى است ابلاغ پيام عاشورا به ملت هاى مسلمان و آزادى خواه، بايد از راه يادآورى شعارها، كلمات، و خطبه هاى شهداى عاشورا صورت بگيرد و اين مسأله تنها از راه اقامه مراسم عزادارى و ياد يادآوران امكان پذير است.
اگر امروزه وسايل ارتباط جمعى گسترده شده، بهتر است از آنها نيز استفاده شود.
اما اين كه عده اى اين مراسم را به نحو خاص اقامه مى كنند، چنانچه در سؤال يادآورى شده است، طبعاً آنها نوعى آداب و رسوم محلى، قومى مى باشد.
ولى در عين حال، حتى در آن نوع مراسمى كه ضرر جانى مهلك براى انسان نداشته باشد، بى اشكال است، بلكه ابراز آن همان گونه كه جمعى از علماى بزرگ شيعه، همه آنها را از شعائر مذهبى مى دانند، بدون شك بسيار مؤثر مى باشد... و از كارهاى بسيار خوب است، حتى بعضى از بزرگان دين آنها را در بعضى موارد واجب دانسته اند.