پاراچنار که برخی آن را بهشت روی زمین خوانده اند منطقه ای زیبا، سرسبز و دارای آب فراوانی است. در شمال غرب پاکستان در دامنه (کوه سفید) قرار دارد. این شهر شیعه نشین مرکز منطقه آزاد که آن را وادی کرم و کرم ایجنسی می نامند می باشد و از سه طرف با سه استان افغانستان یعنی ننگرهار، پکتیا و خوست مرز دارد همچنین در جنوب شرق پاراچنار منطقه ناآرام و زیرستان و در شمال شرق آن منطقه اورکزئی و در شرق آن شهرستان هنگو قرار دارد. پاراچنار و همچنین مناطق دیگر آزاد و تحت دولت مرکزی اداره می شود.
شیعیان مظلوم و محصور پاراچنار تحت فشار دشمنان اهل بیت (ع)
شیعیان پاراچنار همواره عاشقان اهل بیت (ع)، مطیع مراجع عظام، حامیان جمهوری اسلامی ایران، پیرو خط امام بوده اند و هستند و یکی از افتخاراتشان این است که رهبر فقید شیعیان پاکستان علامه شهید عارف حسین حسینی از این منطقه بوده مخفی نماند که علیه شیعیان پاراچنار از سال 1961 م تا سال 2011 م جنگ های زیان بار تحمیل شده اند که تلاش ها و زحمات مردم را نابود کرده اند و فقر و تنگدستی و بیکاری را به بار آورده اند. اما بیش از چهار سال مصائبی دلخراش مانند: فجایع انسانی، قتل عام بطرز فجیعانه ذبح کردن، بریدن اعضاء و مثله کردن بدن های شیعیان و حتی توهین به ساحت مقدس اهل بیت (ع) ادامه دارد. حوادث و جنگهای تحمیلی که در آن منطقه رخ داده اجمالا بیان می گردد.
جنگ تحمیلی 1961 م
در سال 1961 م در شهر سده روز عاشورا نواصب متعصب و افراطی بر عزاداران امام حسین (ع) حمله کردند و ده ها نفر را به خاک و خون کشیدند و فرقه ورانه فسادات را آغاز کردند.
جنگ تحمیلی 1981 م
بار دیگر نواصب متعصب با پشتیبانی مهاجرین علیه شیعیان حیدر کرار (ع) هجوم آوردند و تمام املاک را از بین بردند و شیعیان را از شهر سده اخراج و خانه های آنان را اشغال کردند حتی به بچه ها و خانم ها رحم نکردند به گلوله بستند و به شهادت رساندند.
جنگ تحمیلی 1983 م
شیعیانی که از این شهر آواره شده بودند با تلاش و سعی علماء و بزرگان قوم به منازل شان برگردانده و خانه های ویران را از نو ساختند و آباد کردند متاسفانه نواصب متعصب افراطی سکونت شیعیان را در خانه های خودشان تحمل نکردند با بهانه های مختلف حمله کردند که یک فاجعه انسانیت سوز را بوجود آوردند و دلهای شیعیان را مجروح کردند یعنی قتل عام مرد و زن پیر و جوان حتی یک بچه شش ماهه را که در دامن مادر بود به گلوله بستند این فاجعه در ماه مبارک رمضان، نزدیک افطار اتفاق افتاد و به این هم اکتفاء نکردند بلکه مسجد و امام بارگاه و شعایر حسینی (ع) و املاک آنان را به آتش کشیدند و خانه ها و مغازه ها را دوباره اشغال کردند.
جنگ تحمیلی 1987 م
تا سال 1987 درگیری های متفاوت رخ داد و ده ها جوانان شیعه به شهادت رسیدند اما در این سال درگیری زیان بار را دولت محلی با اشاره صدر جنرل ضیاوالحق توسط مهاجرین افغانی با اسلحه سنگین که از روسیه و آمریکا بدست آورده بودند علیه شیعیان به کار بردند و صدها خانه شیعیان و حسینیه ها را به آتش کشیدند و مردم مجبور به مهاجرت شدند که صد نفر شهید و صدها نفر مجروح بر جای گذاشتند.
جنگ تحمیلی 1996 م
این جنگ میان شیعیان و نواصب زمان، زمانی رخ داد که معلم ناصبی در مدرسه دولتی (که اکثریت در آن شیعه بودند) به حامی پیامبر اکرم (ص) حضرت ابوطالب (ع) اهانت کرد، هزاران مهاجر افغانی در آن جنگ شرکت داشتند و موجب خسارت جانی و مالی شیعیان و باعث تخریب منازل مسکونی گردید و صدها نفر شهید و مجروح به جای گذاشت.