پیام حضرت آیت الله العظمی روحانی«مد ظله العالی» به مناسبت ایام عزاداری حضرت سید الشهداء(ع)

بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند در قرآن کریم می فرماید:
وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ
صدق الله العلی العظیم
جهان تشیع در آستانه فرارسیدن روزی بزرگ و یکی از ایام الله یعنی روز عاشورا، روز خون و شهادت و جانفشانی در راه حق می باشد. روزی که امام حسن مجتبی(ع) درباره آن فرمود:«لا یوم کیومک یا اباعبدالله» همچنانکه امام رضا(ع) نیز درباره آن فرمود: «إنّ يوم الحسين أقرح جفوننا و أسبل دموعنا، و أذّل عزيزنا يا أرض كربلا أورثتنا الكرب و البلاء إلى يوم القيمة فليبك الباكون» .
هرچند شیعیان هر ساله این روز را با برپایی مراسم عزاداری، بزرگ می دارند، اما مطلبی که این روزها داغ و سوز دل شیعیان را دو چندان می کند، برخی دیدگاه‌های انحرافی است که از سوی افرادی مغرض هم در داخل کشور و هم در بعضی از کشورهای عربی مطرح می شود و نسبت به فایده و کارآمدی شعائر حسینی تردید ایجاد می کند. شاید اگر این صداهای غرض آلود از درون مکتب تشیع نبود، درک و تحمل آن برای ما آسانتر بود. اما صد افسوس که اینان با به تن کردن لباس تشیع و پنهان کردن خنجر خویش در زیر این لباس، می کوشند به مکتب شیعه ضربه بزنند و با خنجر زهرآلود خویش اندیشه تشیع را مسموم سازند.
سؤال این است که دلیل این کینه توزی ها نسبت به شعائر حضرت سید الشهدا(ع) چیست؟ آیا ارزش‌های اخلاقی و معارف دینی -همچون جانفشانی در راه عقیده، برخاستن در برابر طاغوت‌ها و ایستادگی و پایداری در راه حق- که در پی احیای این شعائر در دلهای مؤمنان نهادینه می‌شود، این غرض ورزان را به کینه توزی وا می‌دارد؟ و یا ترس و وحشتی که در دشمنان خدا می‌افتد، آنان را نگران کرده است؟!
چگونه است که ادعای حسینی بودن و دلبستگی به شعائر حسینی دارند، اما اینگونه در این معارف مکتب تشیع تشکیک می کنند؟ چرا به جای مبارزه با این شعائر، همه توان و تلاش خود را در راه افشای جنایات یزید و یزیدیان نمی گذارند؟!
در اینجا با تمام وجود فرارسیدن سالروز این مصیبت و فاجعه بزرگ را به حضرت صاحب العصر و الزمان -روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء- و به شیعیان مخلص و با ایمان آن حضرت تسلیت عرض می کنم و به همین مناسبت، نکات زیر را خطاب به مؤمنین یادآور می شوم:
اول: به یکایک فرزندان مؤمن خویش در سراسر جهان تشیع می گویم : وظیفه شما در این مرحله حساس تاریخی این است که همه تلاش خود را برای احیای این روز بزرگ به کار بندید. این مهم از رهگذر برگزاری مجالس سوگواری و شرکت در این مراسم، اقامه شعائر الهی مرتبط با مسأله عاشورا و هزینه کردن اموال فراوان در این راه ممکن می شود. چراکه این تلاش ها، کمترین کاری است که برای خنثی کردن نیرنگ افراد مغرض و پاسخ به شبهه افکنی ها باید انجام داد. تجمع شیعیان موجب احیای فرهنگ اهل بیت(ع) می شود. همچنانکه حضرت امام جعفر صادق(ع) نیز بر این مسأله تأکید ورزیده اند. ایشان می فرمایند: «فإنَّ في اجتماعِكم ومذاكرتكم إحياءٌ لأمرنا، وخيرُ الناسِ بعدنا مَن ذاكرَ أمرَنا، ودعَا إلى ذِكرِنَا»
حتی در نقل دیگری –که معتبرتر نیز می باشد- این روایت با تعبیری بسیار شگفت آور آمده: « فإنَّ في اجتماعِكم ومذاكرتكم إحياءَنا». به اعتقاد من، قلم از بیان معانی والای آن ناتوان است.
برپایه این روایت روشن می شود که صرف حضور در مجالس و دسته های عزاداری، امری بسیار مطلوب است. بنابر این برخلاف آنچه برخی افراد غافل در داخل و خارج ترویج می کنند، دنبال کردن مراسم عزاداری و سخنرانی از راه تماشای شبکه های مختلف ماهواره ای و تلویزیونی و یا استفاده از سی دی های صوتی وتصویری کافی نیست. زیرا روشن است که همین حضور مؤمنان در مراسم و مجالس عزاداری فریادی رسا بر سر ستم و ستمگران به شمار می رود و موجب به لرزه در آمدن کاخهای مستکبران جهان می شود .
دوم: به فرزندان مؤمن خویش که در برپایی این مجالس ذکر و هیئت های عزاداری فعالیت می کنند، یادآور می‌شوم که این کار جهادی و بزرگ خویش را ادامه بدهید. این تلاش های شما عزیزان از برترین اعمال جهادی در روزگار کنونی به شمار می رود. همانا این مجالس دینی از مؤثرترین سلاح هایی است که موجب می شود ایمان بر قدرت‌های کفر و شیطانی چیره شود. این راه را ادامه بدهید و نکند خدای ناکرده انسان های ضعیف النفس و کوردل برای محو این شعائر در میان شما نفوذ کنند. امید است که عزاداری های شما مورد تأئید ذات اقدس الهی قرار گیرد.
سوم: اکنون روی سخن من با خطیبان و واعظان منبر حسینی است. از شما سخنوران دینی خواستارم تمام تلاش خود را در راه نشر معارف ائمه معصومین(علیهم السلام)، بیان احکام شرعی و تحکیم باورهای دینی به کار بگیرید. همچنین با استفاده از ادله نقلی محکم و استدلال های عقلی به شبهات انحرافی پاسخ دهید تا از طرفی، باورهای مؤمنان را محکم تر از گذشته گردانید و از سوی دیگر ضمن اثبات اصالت منبر و کارآمدی آن ،بی پایه بودن ادعاهای افراد مغرض مبنی بر ناتوانی و ناکارآمدی منبر حسینی در بیان معارف الهی را بر همگان آشکار نمائید.
همچنین درخواست من از مداحان و مرثیه سرایان اهل بیت(ع) این است که در نوحه سرایی ها آن طور که متأسفانه امروزه در بعضی دسته های عزاداری دیده می شود، از نغمه های لهوی و موسیقی هایی طرب آمیز استفاده نکنند. از خداوند متعال می خواهم منبر حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) و مجالس مبارک ایشان را به واسطه مدّاحان متعهد و مومن حفظ نماید. چراکه اینان صدای رسای تشیّع و زبان ناطق مکتب اهل بیت می باشند.
در پایان بار دیگر لازم می دانم همه شیعیان در سراسر جهان را به لزوم توجه روز افزون نسبت به این روز بزرگ و پیامهای راهگشای آن توصیه نمایم و از همگان می خواهم در راه احیای این یوم الله عظیم بکوشند. انشاء الله همگان در سایه عنایات الهی و لطف حضرت ولی عصر(عج) موفّق و مؤید باشند.

و السلام علیکم جمیعاً و رحمة الله و برکاته
سید محمد صادق حسینی روحانی
محرم 1432 هجری قمری-آذر 1389 هجری شمسی