باب چهل و هفتم:
«در بيان آنچه مكروه است اتخاذ و همراه بردنش براى زيارت حضرت حسين بن على عليهما السّلام»
حدیث 1: حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي رَحِمَهُمُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي خَلَفٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع بَلَغَنِي أَنَّ قَوْماً أَرَادُوا الْحُسَيْنَ ع حَمَلُوا مَعَهُمُ السُّفَرَ فِيهَا الْحَلَاوَةُ وَ الْأَخْبِصَةُ وَ أَشْبَاهُهَا لَوْ زَارُوا قُبُورَ أَحِبَّائهِمْ مَا حَمَلُوا مَعَهُمْ هَذَا.
پدرم رحمة اللّه عليه و على بن الحسين و جماعتى از مشايخ و اساتيدم رحمة اللّه عليهم، از سعد بن عبداللّه بن ابى خلف، از احمد بن محمّد بن عيسى، از على بن الحكم، از برخى اصحاب ما نقل كرد كه وى گفت:
حضرت ابو عبداللّه عليه السّلام فرمودند: به من گزارش شده گروهى به قصد زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام حركت كرده و با خود سفره هایى را برداشته اند كه در آنها شيرينى جات و حلواها و امثال اينها را گذاشته اند، ايشان اگر به زيارت قبور محبوب هايشان روند امثال اين گونه از اشياء را با خود حمل نمى كنند.
حدیث 2: وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ وَ غَيْرُهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُوسَى بْنِ عُمَرَ عَنْ صَالِحِ بْنِ السِّنْدِيِّ الْجَمَّالِ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الرَّقَّةِ يُقَالُ لَهُ أَبُو الْمَضَاء قَالَ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع تَأْتُونَ قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قُلْتُ نَعَمْ قَالَ أَ فَتَتَّخِذُونَ لِذَلِكَ سُفَراً قُلْتُ نَعَمْ- فَقَالَ أَمَا لَوْ أَتَيْتُمْ قُبُورَ آبَائِكُمْ وَ أُمَّهَاتِكُمْ لَمْ تَفْعَلُوا ذَلِكَ قَالَ قُلْتُ أَيَّ شَيْءٍ نَأْكُلُ قَالَ الْخُبْزَ وَ اللَّبَنَ قَالَ وَ قَالَ كَرَّامٌ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ قَوْماً يَزُورُونَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَيُطَيِّبُونَ السُّفَرَ قَالَ فَقَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَمَا إِنَّهُمْ لَوْ زَارُوا قُبُورَ أُمَّهَاتِهِمْ وَ آبَائِهِمْ مَا فَعَلُوا ذَلِكَ.
و محمّد بن الحسن بن احمد و غيرش از سعد بن عبداللّه، از موسى بن عمر، از صالح بن سندى جمّال، از مردى كه اهل رقّه بود و به وى ابو المضا مى گفتند نقل كرده كه وى گفت:
حضرت ابو عبداللّه عليه السّلام به من فرمودند: آيا به زيارت قبر حضرت ابا عبداللّه الحسين عليه السّلام مى رويد؟
عرض كردم: بلى.
فرمودند: آيا با خود سفره ها را برداشته و مى بريد؟
عرض كردم: بلى.
فرمودند: قطعى است كه اگر به زيارت قبور پدران و مادران خود برويد چنين كارى نمى كنيد.
وى مى گويد، عرض كردم: پس چه چيز بخوريم؟
حضرت فرمودند: نان و شير.
وى مى گويد: كرام (يعنى: عبد الكريم بن عمرو الخثعمى) به حضرت عرض كرد:
فدايت شوم گروهى به زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام مى روند و سفره هايشان را به انواع اطعمه مطبوع خوشبو و معطّر مى نمايند.
حضرت فرمودند: قطعى و حتمى است كه ايشان اگر به زيارت قبور پدرانشان روند چنين نمى كنند.
حدیث 3: حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع بَلَغَنِي أَنَّ قَوْماً إِذَا زَارُوا الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ حَمَلُوا مَعَهُمُ السُّفَرَ فِيهَا الْحَلَاوَةُ وَ الْأَخْبِصَةُ وَ أَشْبَاهُهَا لَوْ زَارُوا قُبُورَ أَحِبَّائِهِمْ مَا حَمَلُوا ذَلِكَ.
حكيم بن داود از سلمة بن الخطّاب، از احمد بن محمّد، از على بن الحكم، از برخى اصحاب ما نقل كرده كه وى گفت:
حضرت ابو عبداللّه عليه السّلام فرمودند: به من گزارش شده گروهى هرگاه به زيارت حضرت حسين بن على عليهما السّلام مى روند با خود سفره هایى كه در آن شيرينى جات و حلواها و امثال اينها را گذاشته برمى دارند، ايشان اگر به زيارت قبور دوستان و محبوب هايشان روند اين گونه از اشياء را با خود حمل نمى كنند.
حدیث 4: حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَيْنِ قَالَ حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ زُرْعَةَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْحَضْرَمِيِّ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع تَزُورُونَ خَيْرٌ مِنْ أَنْ لَا تزورون، أَحَدَكُمْ لَيَذْهَبُ إِلَى قَبْرِ أَبِيهِ كَئِيباً حَزِيناً وَ تَأْتُونَهُ أَنْتُمْ بِالسُّفَرِ كَلَّا حَتَّى تأتونه شُعْثاً غُبْراً.
محمّد بن احمد بن الحسين مى گويد:
حسن بن على بن مهزيار از پدرش، از حسين بن سعيد، از زرعة بن محمّد حضرمى، از مفضّل بن عمر نقل كرده كه وى گفت:
حضرت ابو عبداللّه عليه السّلام فرمودند: زيارت برويد بهتر است از اينكه به زيارت نرويد و زيارت نرويد بهتر است از اينكه به زيارت برويد.
راوى مى گويد:
محضر مباركش عرض كردم: كمر من را شكستيد با اين كلام.
حضرت فرمودند: به خدا قسم يكى از شما وقتى به زيارت قبر پدرش مى رود غمگين و اندوهناك مى رود ولى به زيارت قبر مطهّر آن حضرت مى رويد در حالى كه با خود سفره ها مى بريد، نه، اين طور نبايد به زيارت آن جناب برويد بلكه زيارتش كنيد با حالى افسرده و حزين و گرفته.
کتاب «کامل الزّیارات»، ترجمه: سيد محمدجواد ذهنى تهرانى