باب چهل و ششم:
«اجر و ثواب آنچه شخص در زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام انفاق مى كند»
حدیث 1: حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا مُعَاذٌ عَنْ أَبَانٍ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ أَتَى قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَدْ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ وَصَلَنَا- وَ حَرُمَتْ غِيبَتُهُ وَ حَرُمَ لَحْمُهُ عَلَى النَّارِ وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ عَشَرَةَ أَلْفِ مَدِينَةٍ لَهُ فِي كِتَابٍ مَحْفُوظٍ وَ كَانَ اللَّهُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ وَ حُفِظَ فِي كُلِّ مَا خَلَّفَ وَ لَمْ يَسْأَلِ اللَّهَ شَيْئاً إِلَّا أَعْطَاهُ وَ أَجَابَهُ فِيهِ إِمَّا أَنْ يُعَجِّلَهُ وَ إِمَّا أَنْ يُوءَخِّرَهُ لَهُ.
وَ حَدَّثَنِي بِذَلِكَ مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامِ بْنِ سُهَيْلٍ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِكٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ مُعَاذٍ عَنْ أَبَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مِثْلَهُ.
محمّد بن عبداللّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبداللّه بن حمّاد البصرى، از عبداللّه بن عبدالرحمن اصم نقل كرده كه وى گفت:
حديث گفت براى ما معاذ، از ابان، وى گفت:
از او شنيدم كه مى گفت:
حضرت ابو عبداللّه عليه السّلام فرمودند: كسى كه به زيارت قبر حضرت ابا عبداللّه الحسين عليه السّلام رود محققاً به رسول خدا و به ما اهل بيت احسان نموده و غيبتش جايز نبوده و گوشتش بر آتش حرام است و در مقابل هر يك درهمى كه انفاق كرده خداوند متعال انفاق اهالى و سكنه ده هزار شهرهایى كه در كتابش مضبوط و معلوم است را به او اعطاء مى فرمايد و به دنبال آن حوائج و نيازمندى هايش را روا مى فرمايد و آنچه را كه از خود باقى گذارد حق تعالى حافظ آنها است و درخواست و سؤال چيزى از خدا نمى كند مگر آنكه بارى تعالى اجابتش مى فرمايد اعم از آنكه سريع و بدون مهلت حاجتش را روا كرده يا با تأخير و مهلت آن را برآورده نمايد.
و محمّد بن همام بن سهيل رحمة اللّه عليه، از جعفر بن محمّد بن مالك، از محمّد ابن إسماعيل، از عبداللّه بن حمّاد، از عبداللّه بن عبدالرحمن اصمّ، از معاذ، از ابان برايم مثل همين حديث را از حضرت ابى عبداللّه عليه السّلام نقل نموده است.
حدیث 2: وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنِ الْحُسَيْنِ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا تَقُولُ فِيمَنْ تَرَكَ زِيَارَتَهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَى ذَلِكَ قَالَ أَقُولُ إِنَّهُ قَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ عَقَّنَا وَ اسْتَخَفَّ بِأَمْرٍ هُوَ لَهُ وَ مَنْ زَارَهُ كَانَ اللَّهُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ وَ كُفِيَ مَا أَهَمَّهُ مِنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ وَ إِنَّهُ لَيَجْلِبُ الرِّزْقَ عَلَى الْعَبْدِ وَ يُخْلِفُ عَلَيْهِ مَا أَنْفَقَ وَ يَغْفِرُ لَهُ ذُنُوبَ خَمْسِينَ سَنَةً وَ يَرْجِعُ إِلَى أَهْلِهِ وَ مَا عَلَيْهِ وِزْرٌ وَ لَا خَطِيئَةٌ إِلَّا وَ قَدْ مُحِيَتْ مِنْ صَحِيفَتِهِ فَإِنْ هَلَكَ فِي سَفَرِهِ نَزَلَتِ الْمَلَائِكَةُ فَغَسَّلَتْهُ وَ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ وَ يَدْخُلُ عَلَيْهِ رَوْحُهَا حَتَّى يُنْشَرَ وَ إِنْ سَلِمَ فُتِحَ لَهُ الْبَابُ الَّذِي يَنْزِلُ مِنْهُ الرِّزْقُ وَ يُجْعَلُ لَهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ ذُخِرَ ذَلِكَ لَهُ فَإِذَا حُشِرَ قِيلَ لَهُ لَكَ بِكُلِّ دِرْهَمٍ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ إِنَّ اللَّهَ نَظَرَ لَكَ وَ ذَخَرَهَا لَكَ عِنْدَهُ.
محمّد بن عبداللّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبداللّه بن حمّاد البصرى، از عبداللّه بن عبدالرحمن الاصم، از حسين، از حلبى، از حضرت ابى عبداللّه عليه السّلام در ضمن حديث طويلى نقل كرده، وى گفت:
محضر مبارك امام عليه السّلام عرضه داشتم: فدايت شوم چه مى فرمایيد درباره كسى كه با داشتن قدرت زيارت آن حضرت را ترك مى كند؟
حضرت مى فرمايند: مى گويم:
اين شخص عاق رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و عاق ما اهل بيت مى باشد و امرى كه به نفع او است را سبك شمرده است.
و كسى كه آن حضرت را زيارت كند:
خداوند متعال حوائجش را برآورده نمايد و آنچه از دنيا مقصود او است را كفايت فرمايد.
و نيز زيارت آن حضرت موجب جلب رزق براى زائر مى باشد.
و آنچه در اين راه انفاق كرده بر او باقى مانده و جانشين و يادگارش خواهد بود و همچنين زيارت آن حضرت موجب مى شود:
گناهان پنجاه ساله او آمرزيده شده و وى به اهلش بازگردد در حالى كه بر عهده اش نه وزر و وبالى بوده و نه لغزشى و آنچه از گناه در صحيفه اعمالش ثبت شده جملگى محو و پاك مى گردد.
اگر زائر در سفر زيارت فوت شود فرشتگان نازل گشته و او را غسل مى دهند و نيز درب هایى از بهشت به روى او گشوده مى شود و نسيم خوش آن در قبر بر او وزيده و در قبر پراكنده و منتشر مى گردد.
و اگر وى در سفر زيارت سالم و از گزند مرگ در امان ماند دربى به روى او گشوده مى شود كه رزق و روزى وى از آن نازل مى گردد و در مقابل هر درهمى كه انفاق كرده ده هزار درهم قرار داده مى شود و آن را براى وى ذخيره كرده و هنگامى كه محشور شد و از قبر بيرون آمد به او گفته مى شود:
در مقابل هر درهمى كه در سفر زيارتت خرج كردى ده هزار درهم مال تو است و خداوند به تو نظر نموده و آنها را نزد خودش براى او ذخيره كرد.
حدیث 3: وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْأَصَمِّ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ رَجُلًا أَتَاهُ فَقَالَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ هَلْ يُزَارُ وَالِدُكَ قَالَ فَقَالَ نَعَمْ وَ يُصَلَّى عِنْدَهُ وَ يُصَلَّى خَلْفَهُ وَ لَا يُتَقَدَّمُ عَلَيْهِ قَالَ فَمَا لِمَنْ أَتَاهُ قَالَ الْجَنَّةُ إِنْ كَانَ يَأْتَمُّ بِهِ قَالَ فَمَا لِمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ قَالَ الْحَسْرَةُ يَوْمَ الْحَسْرَةِ قَالَ فَمَا لِمَنْ أَقَامَ عِنْدَهُ قَالَ كُلُّ يَوْمٍ بِأَلْفِ شَهْرٍ قَالَ فَمَا لِلْمُنْفِقِ فِي خُرُوجِهِ إِلَيْهِ وَ الْمُنْفِقِ عِنْدَهُ قَالَ الدِّرْهَمُ بِأَلْفِ دِرْهَمٍ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ.
محمّد بن عبداللّه بن جعفر حميرى به اسنادش از اصم، از هشام بن سالم از حضرت ابى عبداللّه نقل كرده است، وى مى گويد:
مردى محضر مبارك امام عليه السّلام مشرف شد و به آن جناب عرض كرد: اى پسر رسول خدا! آيا پدر بزرگوار شما زيارت بشود؟
حضرت فرمودند: بلى و علاوه بر آن نزد آن جناب نماز نيز خوانده شود ولى بايد توجه داشت كه نماز را پشت قبر بخوانند و بر آن مقدّم نشوند.
راوى مى گويد: چه اجرى است براى كسى كه آن حضرت را زيارت كند.
حضرت فرمودند: بهشت، مشروط به اينكه از آن جناب پيروى كرده و به حضرتش اقتداء نمايد.
راوى مى گويد: كسى كه از روى بى ميلى و عدم رغبت زيارت آن حضرت را ترك كند چه براى او مى باشد؟
حضرت فرمودند: در روز حسرت، حسرت خواهد خورد.
عرض كرد: چه اجر و ثوابى است براى كسى كه نزد قبر آن جناب اقامه كند؟
حضرت فرمودند: در مقابل هر روز هزار ماه منظور مى گردد.
عرض كرد: كسى كه در راه سفر متحمّل هزينه شده و در نزد قبر مطهّر انفاقاتى نمايد چه اجر و ثوابى دارد؟
حضرت فرمودند: در مقابل هر درهمى كه انفاق و خرج كرده هزار درهم برايش منظور مى شود.
حدیث 4: وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْأَصَمِّ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ أَبَاكَ كَانَ يَقُولُ فِي الْحَجِّ يُحْسَبُ لَهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ أَلْفُ دِرْهَمٍ فَمَا لِمَنْ يُنْفِقُ فِي الْمَسِيرِ إِلَى أَبِيكَ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ يَا ابْنَ سِنَانٍ يُحْسَبُ لَهُ بِالدِّرْهَمِ أَلْفٌ وَ أَلْفٌ حَتَّى عَدَّ عَشَرَةً وَ يُرْفَعُ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مِثْلُهَا وَ رِضَا اللَّهِ خَيْرٌ لَهُ وَ دُعَاءُ مُحَمَّدٍ ص وَ دُعَاءُ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ خَيْرٌ لَهُ.
محمّد بن عبداللّه بن جعفر حميرى به اسنادش از اصم، از ابن سنان نقل كرده كه وى گفت:
محضر مبارك حضرت ابى عبداللّه عليه السّلام عرض كردم:
فدايت شوم پدر بزرگوارتان راجع به حجّ مى فرمودند: در مقابل هر درهمى كه شخص انفاق مى كند هزار درهم منظور مى شود.
اكنون بفرمایيد: چه اجر و ثوابى است براى كسى كه در سفر زيارت پدرتان حضرت امام حسين عليه السّلام انفاق نمايد؟
حضرت فرمودند: اى ابن سنان در مقابل هر درهمى كه شخص انفاق كند هزار و هزار... و همين طور شمردند تا به ده هزار رسيد، منظور مى گردد و به همين مقدار درجه اش را بالا مى برند و رضايت و خشنودى حق تعالى از وى و دعاء حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و اميرالمؤمنين و حضرات ائمه عليهم السّلام براى او بهتر از آن مى باشد.
حدیث 5: حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِدْرِيسَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ قَالَ حَدَّثَنَا يَحْيَى وَ كَانَ فِي خِدْمَةِ أَبِي جَعْفَرٍ الثَّانِي ع عَنْ عَلِيٍّ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ لَهُ طَوِيلٍ قَالَ قُلْتُ فَمَا لِمَنْ صَلَّى عِنْدَهُ يَعْنِي الْحُسَيْنَ ع قَالَ مَنْ صَلَّى عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ لَمْ يَسْأَلِ اللَّهَ تَعَالَى شَيْئاً إِلَّا أَعْطَاهُ إِيَّاهُ فَقُلْتُ فَمَا لِمَنِ اغْتَسَلَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ ثُمَّ أَتَاهُ قَالَ إِذَا اغْتَسَلَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ وَ هُوَ يُرِيدُهُ تَسَاقَطَتْ عَنْهُ خَطَايَاهُ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ قُلْتُ فَمَا لِمَنْ جَهَّزَ إِلَيْهِ وَ لَمْ يَخْرُجْ لِعِلَّةٍ قَالَ يُعْطِيهِ اللَّهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ مِنَ الْحَسَنَاتِ مِثْلَ جَبَلِ أُحُدٍ وَ يُخْلِفُ عَلَيْهِ أَضْعَافَ مَا أَنْفَقَ وَ يَصْرِفُ عَنْهُ مِنَ الْبَلَاءِ مِمَّا قَدْ نَزَلَ فَيُدْفَعُ وَ يُحْفَظُ فِي مَالِهِ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ.
پدرم رحمة اللّه عليه از محمّد بن إدريس و محمّد بن يحيى عطّار از عمركى بن على نقل كرده كه وى گفت:
حديث كرد براى ما يحيى كه در خدمت حضرت ابى جعفر ثانى عليه السّلام بود از على و او از صفوان جمّال و او از حضرت ابى عبداللّه عليه السّلام حديثى طولانى را نقل كرده و در ضمن آن مى گويد:
محضر مبارك امام عليه السّلام عرضه داشتم: چه اجر و ثوابى است براى كسى كه نزد قبر مطهّر آن حضرت (حضرت امام حسين عليه السّلام) نماز بخواند؟
حضرت فرمودند: كسى كه نزد قبر آن جناب دو ركعت نماز بخواند چيزى را از خدا نخواسته مگر آنكه حق تعالى آن را به وى اعطاء مى فرمايد.
عرض كردم: چه اجر و ثوابى است براى كسى كه از آب فرات غسل كرده و سپس به زيارت آن حضرت رود؟
امام عليه السّلام فرمودند: هنگامى كه با اراده زيارت آن حضرت از فرات غسل مى كند تمام گناهانش ريخته شده و پاك مى گردد مثل اينكه تازه از مادر متولد گرديده.
عرض كردم: ثواب و اجر كسى كه خودش به خاطر جهتى نمى تواند به زيارت رود ولى ديگرى را مجهّز ساخته و به زيارت فرستاده چه مى باشد؟
حضرت فرمودند: در مقابل هر يك درهمى كه خرج كرده خداوند متعال به قدر كوه احد از حسنات به وى داده و چند برابر هزينه اى را كه متحمل شده برايش باقى مى گذارد و نيز بلاهایى كه نازل شده را از وى دور مى گرداند و همچنين مال و دارایى وى را حفظ و نگهدارى مى فرمايد.
کتاب «کامل الزّیارات»، ترجمه: سيد محمدجواد ذهنى تهرانى