باب چهل و پنجم:
«ثواب كسى كه با ترس و هراس به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود»
حدیث 1: حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ حَمَّادٍ ذِي النَّابِ عَنْ رُومِيٍّ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع مَا تَقُولُ فِيمَنْ زَارَ أَبَاكَ عَلَى خَوْفٍ قَالَ يُوءْمِنُهُ اللَّهُ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ وَ تَلَقَّاهُ الْمَلَائِكَةُ بِالْبِشَارَةِ وَ يُقَالُ لَهُ لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ هَذَا يَوْمُكَ الَّذِي فِيهِ فَوْزُكَ.
محمّد بن عبداللّه بن جعفر، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبداللّه بن حمّاد بصرى، از عبداللّه بن عبد الرحمن اصمّ، از حمّاد ذي النّاب، از رومىّ، از زراره نقل كرده كه وى گفت:
محضر مبارك حضرت ابى جعفر عليه السّلام عرضه داشتم: چه مى فرمایيد درباره كسى كه با خوف و هراس پدر شما را زيارت كند؟
حضرت فرمودند: در روزى كه فزع اكبر است حق تعالى او را أمان دهد و فرشتگان به وى بشارت داده و به او مى گويند: مترس و محزون مباش امروز روزى است كه تو در آن رستگار مى شوى.
حدیث 2: وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْأَصَمِّ عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ إِنِّي أَنْزِلُ الْأَرَّجَانَ وَ قَلْبِي يُنَازِعُنِي إِلَى قَبْرِ أَبِيكَ فَإِذَا خَرَجْتُ فَقَلْبِي وَجِلٌ مُشْفِقٌ حَتَّى أَرْجِعَ خَوْفاً مِنَ السُّلْطَانِ وَ السُّعَاةِ وَ أَصْحَابِ الْمَسَالِحِ فَقَالَ يَا ابْنَ بُكَيْرٍ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ يَرَاكَ اللَّهُ فِينَا خَائِفاً أَ مَا تَعْلَمُ أَنَّهُ مَنْ خَافَ لِخَوْفِنَا أَظَلَّهُ اللَّهُ فِي ظِلِّ عَرْشِهِ وَ كَانَ مُحَدِّثُهُ الْحُسَيْنَ ع تَحْتَ الْعَرْشِ وَ آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ أَفْزَاعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ يَفْزَعُ النَّاسُ وَ لَا يَفْزَعُ فَإِنْ فَزِعَ وَقَّرَتْهُ الْمَلَائِكَةُ وَ سَكَّنَتْ قَلْبَهُ بِالْبِشَارَةِ.
محمّد بن عبداللّه بن جعفر به اسنادش از اصم، از ابن بكير، از حضرت ابى عبداللّه عليه السّلام نقل كرده، وى گفت:
محضر مبارك امام عليه السّلام عرضه داشتم: من به شهر ارجان وارد شده و در آنجا نازل شدم ولى قلب و دلم آرزوى زيارت قبر مطهّر پدر بزرگوارتان را داشت لذا از شهر به قصد زيارت آن جناب خارج شدم امّا دلم ترسان و لرزان بود و از خوف و ترس سلطان و ساعيان و عمّال وى و مرزبانان تا زمان مراجعت در وحشت و دهشت بودم.
حضرت فرمودند: اى پسر بكير، آيا دوست ندارى كه خداوند تو را از كسانى كه در راه ما ترسان و خائف مى باشند محسوب فرمايد؟ آيا مى دانى كسى كه به خاطر خوف ما خائف باشد حق تعالى او را در سايه عرش مكان دهد و هم صحبتش حضرت امام حسين عليه السّلام در زير عرش مى باشد و حق تعالى او را از فزع هاى روز قيامت در امان مى دارد، مردم به فزع و جزع آمده ولى او فزع نمى كند، پس اگر فزع كند فرشتگان آرامش كرده و به واسطه بشارت دادن قلبش را ساكت و ساكن مى نمايند.
حدیث 3: حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَكِيمٍ السَّرَّاجُ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ مُوسَى بْنِ عُمَرَ عَنْ حَسَّانَ الْبَصْرِيِّ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ يَا مُعَاوِيَةُ لَا تَدَعْ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع لِخَوْفٍ فَإِنَّ مَنْ تَرَكَهُ رَأَى مِنَ الْحَسْرَةِ مَا يَتَمَنَّى أَنَّ قَبْرَهُ كَانَ عِنْدَهُ أَمَا تُحِبُّ أَنْ يَرَى اللَّهُ شَخْصَكَ وَ سَوَادَكَ فِيمَنْ يَدْعُو لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ عَلِيٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْأَئِمَّةُع أَمَا تُحِبُّ أَنْ تَكُونَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ بِالْمَغْفِرَةِ لِمَا مَضَى وَ يُغْفَرُ لَهُ ذُنُوبُ سَبْعِينَ سَنَةً أَمَا تُحِبُّ أَنْ تَكُونَ مِمَّنْ يَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيَا وَ لَيْسَ عَلَيْهِ ذَنْبٌ يُتْبَعُ بِهِ أَمَا تُحِبُّ أَنْ تَكُونَ غَداً مِمَّنْ يُصَافِحُهُ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم.
حكيم بن داود بن حكيم سرّاج از سلمة بن الخطّاب، از موسى بن عمر، از حسّان البصرى از معاوية بن وهب، از حضرت ابى عبداللّه عليه السّلام نقل كرده، وى گفت:
حضرت امام صادق عليه السّلام فرمودند: اى معاويه، به خاطر خوف و هراس زيارت قبر امام حسين عليه السّلام را ترك مكن؛ زيرا كسى كه زيارت آن حضرت را ترك كند چنان حسرتى ببيند كه تمنّا و آرزو كند قبر آن جناب نزدش باشد، آيا دوست ندارى كه خداوند متعال تو را در زمره كسانى محسوب كند كه رسولش صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و حضرات على و فاطمه و ائمه عليهم السّلام برايش دعا مى كنند؟
آيا دوست ندارى از كسانى باشى كه گناهان گذشته ات آمرزيده شده و براى گناهان هفتاد سال بعد طلب غفران برايت كنند؟
آيا دوست دارى از كسانى باشى كه از دنيا خارج مى شوند در حالى كه در گناهى قابل مؤاخذه ندارند؟
آيا دوست دارى فرداى قيامت از كسانى باشى كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم با آنها مصافحه مى كند؟
حدیث 4: حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنِ الْخَيْبَرِيِّ عَنْ يُونُسَ بْنِ ظَبْيَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فِي حَالِ التَّقِيَّةِ قَالَ إِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ ثُمَّ الْبَسْ أَثْوَابَكَ الطَّاهِرَةَ ثُمَّ تَمُرُّ بِإِزَاءِ الْقَبْرِ وَ قُلْ: صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ فَقَدْ تَمَّتْ زِيَارَتُكَ.
على بن الحسين رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبداللّه، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از خيبرى، از يونس بن ظبيان، از حضرت ابى عبداللّه عليه السّلام نقل كرده وى گفت:
محضر مباركش عرض كردم: فدايت شوم، زيارت قبر امام حسين عليه السّلام در حال تقيه به چه گونه است؟
حضرت فرمودند: وقتى به فرات رسيدى غسل كن و لباس هاى پاك و طاهر خود را بپوش سپس عبور كن تا به ازاء و مقابل قبر برسى و بگو:
صلّى اللّه عليك يا ابا عبداللّه: صلوات و رحمت خدا بر شما اى ابا عبداللّه،
صلّى اللّه عليك يا ابا عبداللّه: صلوات و رحمت خدا بر شما اى ابا عبداللّه،
صلّى اللّه عليك يا ابا عبداللّه: صلوات و رحمت خدا بر شما اى ابا عبداللّه،
پس زيارتت صحيح و تمام مى باشد.
حدیث 5: حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا مُدْلِجٌ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ قَالَ قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ع هَلْ تَأْتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع قُلْتُ نَعَمْ عَلَى خَوْفٍ وَ وَجَلٍ فَقَالَ مَا كَانَ مِنْ هَذَا أَشَدَّ فَالثَّوَابُ فِيهِ عَلَى قَدْرِ الْخَوْفِ وَ مَنْ خَافَ فِي إِتْيَانِهِ آمَنَ اللَّهُ رَوْعَتَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَوْمَ يَقُومُ النّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ وَ انْصَرَفَ بِالْمَغْفِرَةِ وَ سَلَّمَتْ عَلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ وَ زَارَهُ النَّبِيُّ ص وَ دَعَا لَهُ وَ انْقَلَبَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُ سُوءٌ وَ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ - ثُمَّ ذَكَرَ الْحَدِيثَ -
محمّد بن عبداللّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبداللّه بن حمّاد البصرى، از عبداللّه بن عبد الرحمن اصم نقل كرده، وى گفت:
حديث گفت براى ما مدلج، از محمّد بن مسلم در ضمن حديث طولانى، وى گفت:
حضرت ابو جعفر محمّد بن على عليهما السّلام به من فرمودند: آيا به زيارت قبر حسين عليه السّلام مى روى؟
عرض كردم: بلى ولى با خوف و هراس.
فرمودند: هر قدر در زيارتت خوف بيشتر باشد ثواب در آن به مقدار خوف و هراس تو مى باشد و كسى كه در زيارتش خائف و بيمناك باشد در روزى كه مردم براى حساب پروردگار عالميان بپا مى خيزند حق تعالى او را در امان قرار داده و خوف و وحشت او را برطرف مى كند و با آمرزش گناهان برگشته و فرشتگان بر او سلام نموده و نبى اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به زيارتش آمده و براى او دعاء مى فرمايند و به واسطه نعمت الهى حالش دگرگون شده و فضلى كه هيچ مكروه و بدى با آن همراه نيست شاملش شده و به دنبال آن رضوان خدا نصيبش مى گردد.
کتاب «کامل الزّیارات»، ترجمه: سيد محمدجواد ذهنى تهرانى