خطبه ششم:
«خطبه ای در هنگامی كه از ایشان خواستند طلحه و زبير را دنبال نكند»
(1) سوگند به خدا من مانند كفتار خوابيده نيستم كه صياد مدتى در كمين آن نشسته براى فريبش به دست يا به چوب، آهسته آهسته به زمين مى زند تا اينكه (از خواب جسته كسی را نبيند به دنبال صدا از خانه بيرون آمده) دستگيرش نمايد،
(2) بلكه (نمى گذارم دشمن، مسلمانان را فريب دهد و فتنه و آشوب بر پا كند، پس) به همراهى کسی که رو به حق آورده و شنوا و فرمانبردار است شمشير مى زنم و با گنهكارى كه از حق رو گردانيده شك و ترديد در آن دارد جنگ می كنم تا زنده هستم،
(3) پس سوگند به خدا از زمان وفات رسول اكرم تا امروز هميشه من از حق خود محروم و ممنوع بر كار خويش تنها ايستاده بودم.
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)