عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
کد : 18319-24     

نامه های تاریخی(نامه های رجال دین و سیاست)

محقق: 
سید محمود خسروشاهی
تعداد صفحات: 
528
ناشر: 
انتشارات کلبه شروق
سال نشر: 
1392
نسخه پی دی اف: 

این کتاب، مجموعه ای از نامه های علما و مراجع بزرگ جهان تشیع، رؤسا و پادشاهان کشورهای اسلامی، علمای اهل سنت جهان، رجال سیاسی ایران به حضرت آیت الله العظمی روحانی است، که جایگاه بلند معظم له را در جهان اسلام، در نیم قرن گذشته می نمایاند. این اسناد تاریخی ـ که اینک حجاب برانداخته است ـ دریایی است مشحون از درّ و جواهر، که تواضع و فروتنی ایشان، مانع از ظهور و بروز آنها در سالیان گذشته بوده است. آدمی با مطالعه آنها از میزان علاقه و ارادت و شیفتگی و امید اعلام تشیع مانند آیات عظام: آقای خوئی، آقای حکیم، آقای میلانی، آقای خوانساری، میرزا مهدی شیرازی، سید عبدالهادی شیرازی رحمة الله علیهم و ده ها نفر از علمای ایران، عراق، لبنان به آیت الله العظمی روحانی آگاه می شود.

 

قسمت نخست این کتاب، شامل نامه های متعدد حضرت آیت الله العظمی خوئی رحمة الله به معظم له است، که البته این به دلیل شناخت عمیق و دقیق استاد از این شاگرد پراستعداد و نابغه اشان و ریشه در سوابق علمی و تاریخی اشان دارد. آیت الله العظمی خوئی(ره) از دیرباز با بیت عظیم و فخیم روحانی ارادت و آشنایی داشته و این دو برادر بزرگوار (حضرات آیات: سید محمد(ره) و سید صادق روحانی) سالیان فراوان در تمام درس های استاد شرکت داشتند و آیت الله العظمی خوئی(ره) هم در سفر تاریخی خود در نیمه قرن چهاردهم به قم، به منزل پدر بزرگوارشان آیت الله حاج میرزا محمود روحانی وارد، و تمام علمای قم ـ از جمله آیت الله العظمی بروجردی ـ در این منزل به دیدار آقای خوئی آمدند، این نامه ها، خواننده را با عمق علاقه و ارادت آیت الله العظمی خوئی(ره) به حضرت آیت الله العظمی روحانی آشنا می سازد.

 

بدون شک این تعابیر: (شما خودِ من هستید)، (شما عین من هستید)، (من با بودن شما هیچ غمی از موت ندارم)، (من خوشحالم که اگر روزی نباشم شما جایگزین من خواهید بود)، (شما نور چشم احقر هستید)، (عزّ شما عزّ من است). در هیچ جا سابقه ندارد. آیت الله العظمی خوئی(ره) با هیچ یک از شاگردانشان این همه نامه نگاری و اظهار ارادت نداشته اند، و از این نامه ها روشن می شود که تثبیت و تحکیم مرجعیت آیت الله العظمی خوئی(ره) در ایران و در حوزه علمیه قم، کار حضرت آیت الله العظمی روحانی بوده است. من در شگفتم که: حضرت آیت الله العظمی روحانی با چه سعۀ صدر و روحیه بالایی این نامه ها را در این سال ها پوشیده داشته است؟ این کتاب، علاوه بر آنکه حقایق سیاسی را در تاریخ معاصر روشن می سازد، نشان از هوش سیاسی و زمان شناسی فقیه بزرگ شیعه می دهد.

 

این مجموعه از چند بخش تشکیل شده است که عبارتند از:

 

1) بخش نخست: دربرگیرنده مجموعه نامه های مرحوم آیت الله العظمی خوئی(ره) است، این مراسلات که تعداد آنها 105 نامه می باشد از سال 1367 هـ.ق  آغاز و آخرین آن به تاریخ 1409 هـ.ق می باشد، تعداد نامه ها و مطالب مطرح شده در آنها و رابطه نزدیک میان طرفین موجبات قرار گرفتن این مجموعه از بخش نخست شده است.

 

2) بخش دوم: دربرگیرنده نامۀ دیگر مراجع عظام تقلید گذشته، و علمای بلاد مختلف در ایران و خارج آن می باشد که با ملاحظه تاریخ درگذشت آنان تنظیم گردیده، در این بخش نامه هایی از آیات عظام خمینی ـ میلانی ـ حکیم و... قرار دارد.

 

3) بخش سوم: دربرگیرنده نامه های شخصیت های سیاسی و اجتماعی می باشد، نامه های این بخش نشان دهنده طیف وسیع و گسترده مرتبطین با حضرت آیت الله العظمی روحانی می باشد، که شامل سران احزاب سیاسی و فعالین اجتماعی و مذهبی با مشرب های گوناگون و تفکرات سیاسی و اجتماعی متنوع، و دیدگاه های متفاوت است. از این رو نامه های این بخش از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

 

4) بخش چهارم: دربرگیرنده مجموعه تلگراف هایی است که در پاسخ نامه یا پیام یا تلگراف حضرت آیت الله العظمی روحانی داده شده است.