بسم الله الرحمن الرحیم

 

یک قرن پیش امت اسلام در نتیجۀ سستی و ضعف و تفرقه و پراکندگی، و دوری از این فرمان پروردگار که: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا»؛ به جاهلیتِ قبل از پیامبر خود برگشت. همان که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در توصیف آن می‌ فرماید: «مَذْقَةَ الشَّارِبِ ونَهْزَةَ الطَّامِعِ وقَبْسَةَ الْعَجْلَانِ ومَوْطِئَ الْأَقْدَام‏»؛ و در مقابل تصمیم دشمنان کمین‌ کرده‌ اش تسلیم شد. دشمنانی که خدا در قرآن در توصیف آنان می‌ فرماید: «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا».

 

یکی از دستاوردهای آن مرحله این بود که کسانی که مالک سرزمین فلسطین نبودند (بلفور) آن را به خارجی‌ های بی‌ سرزمینی ببخشند که نه حقی در آن داشتند و نه مالکش بودند: «مَن لَّعَنَهُ اللَهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ».

 

اینک امروز، بعد از گذشت تقریبا صد سال از آن تاریخ، که بلاد مسلمان شاهد تفرقه و تجزیه بودند، دشمنان طماع و حریص توانستند با اعلام آنچه معامله‌ قرن در جهت صلح نامیده می‌ شود، قدمی بردارند که مظهر گشایش عملیِ نابودی قبله‌ نخستین در فلسطین محسوب می‌ شود.

 

این اعلام، از سوی مردمانی که خداوند در آیه‌ شریفه‌: «كَيْفَ وَإِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً ۚ يُرْضُونَكُم بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَىٰ قُلُوبُهُمْ وَأَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ» به ما نسبت به آنها هشدار داده، عجیب نیست؛ با این‌ حال پذیرش این موضع‌ گیری که تسلیمی ذلت‌ بار به شمار می‌ آید، از سوی برخی حاکمان عرب و مسلمان تاسف‌ آور و دردناک و غمبار است. این کار با وجود هشدار: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ»، خیانت بزرگی به امت به شمار می‌ آید و در این کار از  حلقه ایمان خارج می‌ شوند: «لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَهِ فِي شَيْءٍ».

 

خداوند عزت امت را به آنها برگرداند: «إِن تَنصُرُوا اللَهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ»

 

دفتر حضرت آیت الله العظمی سيد محمدصادق روحانی دام ظله

3 جمادي الثاني 1441 برابر با 29 ژانویه 2020