همزمان با بیست و پنجم شوال سالروز شهادت امام صادق علیه السلام مراسم عزاداری و سینه زنی در حسینیه امام صادق علیه السلام و با حضور آیت الله العظمی روحانی دام ظله و اقشار مختلف برگزار شد. در این مراسم ابتدا حجت الاسلام والمسلمین زاهدی از وعاظ و سخنرانان برجسته حوزه علمیه در سخنانی به مقام و عظمت اهل بیت علیهم السلام و امام صادق علیه السلام اشاراتی نمود که در ادامه متن آن را می خوانید:

 

 

بسم الله الرحمن الرحیم

... 

و بعد قال الله الذی فی کتابه الکریم: يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ.

 

به روح مطهر منور مقدس ششمین اختر فروزان از آسمان امامت و ولایت، رئیس مذهب، امام جعفر صادق سلام الله علیه، صلوات...

 

در فرهنگ اصیل انسان ساز و حیات آفرین بشر یعنی قرآن مجید، وقتی دقت کنیم، به این مطلب می رسیم که خداوند نسبت به بعضی، خطاباتی دارد، گاهی خطاب الهی به یک نبی و پیغمبر است، گاهی نبی مکرم اسلام را مورد خطاب خود قرار می دهد، زمانی رسول گرامی را مورد خطاب و عنایت قرار می دهد. گاهی اهل کتاب را مورد خطاب قرار می دهد و زمانی همه ی مردم را به عنوان «الناس» مورد خطاب قرار می دهد و زمانی هم بعضی از افراد یعنی مومنین و موحدین را مورد خطاب قرار داده است. 

 

آنجایی که از نبی یا پیغمبری نام برده است مانند: يا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ، يا مُوسَى إِنِّي أَنَا اللَّهُ، يا يحْيى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ، يا أَيهَا النَّبِي جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ، با دوچهرگان، با منافقان، با حدت و شدت باید برخورد نمایی.

 

گاهی هم به عنوان رسول، يا أَيهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ، ای رسول گرامی آنچه را که بر تو گفتیم باید به مردم برسانی، اگر ولایت و امامت مولای متقیان را برای مردم بازگو نکنی، 23 سال، همه زحماتت به کلی نابود می شود. 

 

گاهی از اوقات خطاب الهی نسبت به اهل کتاب است، يا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ، ای اهل کتاب، مسیحیان، یهودیان، چرا حقی را که یقین دارید کتمان می کنید، چرا پرده پوشی می کنید؟ چرا اجازه نمی دهید که مردم با حقایق آشنا شوند، مگر تورات و انجیل، مگر همه انبیا نگفتند که پیغمبر خاتم و پیغمبر آخر الزمان شخص شخیص عالم انسانیت، حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم [است] چرا دارید کتمان می کنید این حقایق را و برای مردم نمی گویید.

 

زمانی می بینید مردم مورد خطاب الهی هستند، یا ایها الناس اتقوا الله، ای مردم تقوا را پیشه کنید، بعدا می فرماید، ان الانسان، این انسانی که ما خلق کردیم، خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَاءً ـ و بث منهما ـ ما از یک مرد و زن این جامعه ی انسانی را لباس خلقت بر اندامشان پوشانیدیم، ما این انسان را از آدم وحوا خلق کردیم یعنی خدای ازلی لم یزلی کسی است که بر فرضیه ی ناروای داروین اینجا خط بطلان کشیده است، اگر داروین ها می گویند بشر از نسل میمون است، یا اینکه سخنان ناروای دگری بر زبان جاری می کنند، اما خدای علی اعلای متعال در این آیه شریفه به طور صراحت بیان می فرماید که این انسان را ما از یک زن و مرد به نام آدم و حوا خلق کرده ایم، بعدا می فرماید یا ایها الناس، ای همه مردم، ما شما را گوناگون خلق کردیم، متفاوت خلق کردیم. در هیچ آیه ای قرآن مجید راجع به تبعیض سخن به میان نیاورده است. اما درباره تفاوت، قرآن مجید سخن دارد، می فرماید ای انسان ها، ما شما را مختلف، گوناگون، قبیله قبیله، چهره به چهره خلق کرده ایم، اما این یک عنایتی است برای شما مردم.. بعدا قرآن می گوید ان اکرمکم عند الله اتقاکم، فقط و فقط سعادت بشر و خوشبختی انسان در سایه تقوای الهی است. 

 

زمانی هم خطاب الهی به یک عده ی ویژه و مخصوص است، یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله و کونوا مع الصادقین، ای مومنین ای موحدین ای خداجویان، ای شمایی که به وحدانیت پروردگار لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد ایمان آورده اید، اتقوا الله، تقوای الهی را پیشه و حساب و شعار خود قرار دهید.

 

تقوا از مایه وقایه گرفته شده، وقی یقی وقایة، وقتی یک انسانی آن ملکه و نیروی درونی در وجودش بود که او را از گناه مصون و محفوظ نگه داشت، به مناسبت برای او واژه ای از این تقوا می آورند به نام متقی بیان می کنند و او را یک شخص متقی اش می نامند.

 

و کونوا مع الصادقین، باید با صادقین باشید، صادقان چه کسانی اند؟ کان اهل البیت علیهم السلام صادقون، اهل بیت عصمت و طهارت آنها صادقان عالم هستند. منهم رئیس المذهب و استاد المذهب و امام الحق جعفر بن محمد الصادق سلام الله علیه یکی از این صادقان، صاحب امروز است، امام صادق  آن شخصیتی که علم و دانش از او شعله کشید و جهان را به نور فقه و فقاهت و علم و دانش و اندیشه اش روشن کرد و تمام حوزه های علمیه ی جهان سر سفره و خان گسترده ی امام صادق سلام الله علیه نشسته اند و متنعم می باشند. 

 

چرا می گویند مذهب ما مذهب جعفری است؟ به خاطر اینکه منهای رسول الله منهای امیرالمؤمنین از امام حسن مجتبی تا امام حسن عسگری سلام الله علیهم اجمعین در کتاب روایی نگاه می کنیم شصت و خرده ای هزار حدیث بیشتر وجود ندارد، که 38 هزار حدیثش مخصوص امام صادق سلام الله ملک العزیز الاکبر وهاب است، اگر این امام صادق نبود...

 

ببینید کراجکی در کنز الفضائل می گوید وقتی که همه انبیا 124 هزار پیغمبر از آدم تا خاتم اینها آمدند و اینها به ولایت علی بن ابیطالب شهادت دادند، و آمدن علی دین را به کمال رساند، که «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم اسلام دینا» وقتی که دین تکمیل شد و به اکمال رسید به وجود نازنین حیدر کرار قائد الغر المحجبین امیرالمؤمنان علی علیه السلام.

 

بعدا این کراجکی یک سخن دیگری می گوید، می گوید نبوت و امامت به ثمر نرسید مگر وقتی که امام صادق بر کرسی تدریس تکیه زد. آنگاه که جهان را از علم و اندیشه و دانشش با تلألؤات و تشعشعاتش نورانی کرد، آنگاه این ثمره داد، اگر امام صادق سلام الله علیه نبودند، این شاگردان تربیت نمی شدند ،چهار هزار دانشجو در دانشگاه امام صادق تلمذ می کنند، آن هم چه شاگردانی، مثل ابن ابی عمیر، مثل جمیل بن دراج، مثل بریر حجری، مثل هشام بن حکم که همه متکلمان زمان را به زانو درآورد آنچنان زیبا و رشیدانه بحث می کرد که هیچ کس در برابرش قدرت نداشت و سخنان او را به دل و جان همگان می پذیرند.

 

 یکی دیگر جابر بن حیان است آن دانشمندی که علم شیمی و کیمیا را از امام صادق به یادگار گذاشت و الان دنیای غرب و شرق بیشتر از جهان عرب به جابر بن حیان می نازد و می بالد...اینها مایه آبرو می باشند، چون امام صادق علیه السلام فقط راجع به فقه و فقاهت تنها برای شاگردان تدریس نمی کرد، بلکه آن حضرت از نظر بهداشت، از نظر روانشناسی، از نظر روانکاوی، از نظر مثلثات، جبر و هندسه و حساب، علم فیزیک و شیمی و تمام علوم را به شاگردان تعلیم می داد و آنها هم به زیبایی یاد می گرفتند که وقتی حسن بن وشای می گوید ...900 دانشمند بزرگ در مسجد کوفه دیدم که آنها برای شاگردان تدریس می کردند و هر کدام از آنها می گفتند حدیث از امام صادق سلام الله علیه. ببینید چقدر دامنه علم زیاد است که این چهار هزار دانشجو، هزاران دانشمند دیگر را در صحنه ی گیتی تحویل جهان بشریت داده اند.

 

متاسفانه ما احادیث بیش از اینها از ائمه معصومین علیهم السلام داشتیم، منتهی ستمگران، منتهی جانی ها و دشمنان دین و اسلام و قرآن و منطق، اینها کتابخانه ها را به آتش کشیدند، مثلا محمود افغانی آمد اصفهان دویست هزار جلد کتاب خطی کتابخانه علامه مجلسی را به خاک و خون کشید و آتش زد، این روایات اهل بیت اگر امروز به دست ما می رسید، ببینید تمام شبهات را به خوبی می توانستیم از بیانات گهربار ائمه معصومین  پاسخگو باشیم.

 

باز می بینید سلجوقیان وقتی حمله کردند به دارالعلم بغداد، ده هزار جلد کتاب نفیس روایی را به آتش کشیدند. باز نگاه می کنیم می بینیم در شهر ری وقتی جنایتکاران محمود غزنوی هجوم آوردند، ده ها هزار جلد کتاب نفیس را سوزاندند، کتابخانه سید رضی، کتابخانه سید مرتضی، کتابخانه شیخ مفید قدس سرهم همه به دست دشمنان به آتش کشیده شد، والا آنقدر روایات از اهل بیت...

 

 اینها از کجا شروع شد؟ از همان ابابکر.

 

یک روزی ابابکر به عایشه گفت عایشه چند تا حدیث از پیغمبر پیش تو هست، گفت 500 حدیث از پیغمبر نزد من است، گفت زود برو بیاور، عایشه خیال کرد بابایش می خواهد دائرة المعارفی برای پیغمبر درست کند، این 500 حدیث را آورد، با احادیثی که از دیگران گرفته بود، همه را به آتش سوزاند، اصلا از آن روز شروع شد حذف روایات و احادیث اهل بیت که حسبنا کتاب الله را گفتند.

 

 حالا ما در این بیت علم و فقه و فقاهت و مرجعیت جهان تشیع در محضر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق روحانی دامت برکاته، که خدا را قسم می دهیم به امام صادق که این هم نام خودش را طول عمر، سلامتی کامل مرحمت بفرماید تا بتواند جامعه بشریت از وجود این شخصیت ارزنده استفاده کند، همانطوری که از صدها کتاب مفید و علمی ایشان امروز دنیای علم و جهان تشیع و غیرتشیع دارند استفاده می کنند و از نور این مرجع بزرگ استضائه می نمایند. 

 

 

یک وقتی ابوحنیفه ـ ابوحنیفه کی بود؟ کسی بود که می گفت...اگر آن دو سال من پای درس امام صادق زانو نزده بودم، هلاک شده بودم، یعنی آنچه علم دارد از برکت این چشمه ی امام صادق به او رسیده است، گاهی هم می گوید ما افقهوا من جعفر بن محمد الصادق، این ادعایش است.

 

اما یک وقتی همین ابوحنیفه با امام صادق کج رفتاری کرد و حضرت را اذیت و آزاد رسانید، با اینکه شاگرد حضرت بود. اصلا این ائمه اربعه اینها با واسطه یا بلاواسطه همه شان شاگرد خرمن فیاض امام صادق سلام الله علیه بودند.

 

این ابوحنیفه 17 روایت از پیغمبر بیشتر پیشش نبود، اما چهارصد تا فتوا بر ضد رسول الله سلام الله علیه دارد، 400 فتوا ضد پیغمبر، بعدا هم چی گفت؟ اینقدر خودخواه بود می گفت لو ادرکنی و ادرکته واخذت کثیر من رایی، اگر پیغمبر را می دیدم یا پیغمبر مرا می دید، از رأی و قیاس من استفاده می کرد. 

 

عجب! ببینید کی بوده، چه ادعایی دارد می کند، بعدا این ابوحنیفه ای که فتاوای غیر ما انزل الله دارد، پرچمی بر ضد امام صادق علنا بلند کرد، گفت با شراب انگور می شود وضو گرفت. منی پاک [است]. اینها در کتاب های خودشان هم هست، [می گوید] پوست سگ با دباغی پاک می شود. بعدا در سجده نماز یک چشمش را می بست یک چشمش را باز می کرد، می گفت جعفر بن محمد الصادق یا در سجده هر دو چشمش را می بست یا هر دو چشمش را باز می گذاشت، من بر ضد امام صادق می خواهم این عمل را انجام دهم.

 

یک وقتی همین کراجکی می گوید من در محضر امام صادق سلام الله علیه بودم که ابوحنیفه هم بود، غذا آوردند، شام بوده یا نهار، غذا را خوردند، بعدا سفره که جمع شد امام صادق سلام الله علیه دعای سفره خواند: الحمدالله رب العالمین ان هذا لک یا الله و لرسولک، خدایا این طعام و غذایی که به ما دادی، از جانب تو و رسول الله بود.

 

ابوحنیفه غضب کرد گفت اجعلت لله شریکا، آیا برای خدا شریک قائلی؟ امام صادق این دریای علم در پاسخش گفت وای بر تو، ویلک، آیا قرآن نخوانده ای؟ آیا اطلاع به قرآن مجید نداری؟ قرآن به طور صراحت در سوره توبه می گوید: وَمَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ، خدای متعال آنها را مستغنی کرد و رسول خدا آنها را به غنی رساند.

 

غنای در این آیه، غنای مطلق است، غنای اخروی، غنای دنیوی، غنای جسمی، غنای روحی، یک وقت انسان در فقر و فلاکت به سر می برد، یک وقتی هم در ثروت و آرامش است. همه ی اینها از جانب خدا و رسول خدا به شما داده شد. ابوحنیفه گویا این آیه به گوشش نرسیده، فبهت الذی کفر، متحیر شد، حیران و سرگردان شد.

 

امام صادق اضافه فرمود: آیا این آیه را باز در قرآن مجید نخوانده ای: وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا مَا آتَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَيؤْتِينَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ، یعنی آنها، منافقین اگر راضی می شدند به آنچه که خدا و رسول خدا به آنها داده و می گفتند خدا ما را کفایت می کند و به زودی خدا و رسول خدا به ما عنایت دگری می نماید، اصلا رشته وهابیت با این دو آیه به کلی پنبه شد، دیگر بخاری، مسلم، ابن ماجه، زمخشری و.. حرفی ندارند چون به قرآن تسلط ندارند، نمی آیند پیش دانشمندان و بزرگان دین استفاده کنند...