حضرت آیت‌الله العظمی سید ابوالقاسم خوئی (قدس سره) از مظلوم‌ترین مراجع و علمای تاریخ شیعه محسوب می‌شوند.

ایشان در دوره‌های مختلف چه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و چه پس از آن و چه در دوران حیات و چه اکنون که حدود دو دهه از رحلتشان می‌گذرد همواره مورد هجوم دشمنان دین و  همچنین روحانی‌نماهایی بوده‌اند که از آخرت و سرانجام کارشان هراسی ندارند و مغرضانه و بی‌شرمانه نسبت به مرجع تقلیدی که به تعبیر حضرت آیت‌الله‌ العظمی سید محمدصادق روحانی (دام ظله) اعلم فقهای عصر غیبت هستند، هتاکی می‌کنند.

حضرت آیت‌الله العظمی خوئی در دوران حیات مبارک خود و در طول بیش از ۵۰ سال، یکصد نامه به آیت‌الله العظمی روحانی نوشته‌اند که در بعضی از آنها به صراحت نسبت به هتاکان واکنش نشان داده‌اند. در ادامه دو سه مورد را نقل می‌کنیم تا هشداری باشد برای روحانی‌نماها و الگویی باشد برای شاگردان مکتب امام جعفر صادق (علیه اسلام) ان شاء الله.

الف: بخشی از نامه حضرت آیت‌الله العظمی خوئی (قدس‌سره) را که درباره اهانت‌کنندگان به ساحت مرجعیت نوشته شده و در صفحه 164 کتاب نامه‌های تاریخی به چاپ رسیده است:

مرقوم داشته بودید فعالیت‌های عجیبی بر علیه احقر می‌شود اگر احقر استحقاق دارم چه قدر جای شکر است که تعجیل در عقوبت شود و حساب در این عالم پاک گردد. و اگر استحقاق ندارم این چند روز می‌گذرد و البته روزی خواهد آمد که آن روز بر ظالم اشد از این روز است. بر این تقدیر ربح با ما است و امر خود و جنابعالی را به خدا واگذار می‌کنم و هو حسبنا و نعم الوکیل.

خواستم به یکایک از وجوه خدشه‌های موهومه جواب بدهم ولی پشیمان شده جواب عملی همه اینها را به حضرت حق ـ جل و علا ـ موکول می‌دارم.

ب: بخشی از نامه حضرت آیت‌الله العظمی خوئی (قدس‌سره) را که درباره روحانی‌نماها  نوشته شده و در صفحه ۱۴۶ کتاب نامه‌های تاریخی به چاپ رسیده است:

بالاخره نمی‌دانم چه شد افرادی در اهل علم پيدا شد که از دروغ و افترا و نميمه و غيبت ابداً باکی نداشته و يحسبون انهم يحسنون صنعاً، خداوند عالم اين‌ها را هدايت کند و اگر قابل نباشند انتقام بکشد که پيوسته بين مردم و مؤمنين اشاعه فحشاء و نشر فساد ننمايند.

ایشان در پایان نامه به آیت‌الله العظمی روحانی دام ظله می‌نویسند:

دلم را به اين خوش کرده‌ام که مظلوم بودن اولی از اين است که ظالم باشم و لاسيّما که عمر به آخر رسيده و باقی خيلی کمتر از گذشته می‎باشد، بحمدالله عمری با ابتلائات که مقداری را جنابعالی کاملاً می‌دانيد گذرانديم.