باسمه جلت اسمائه; جزع، آشكار كردن غم و ناراحتى است و مقابل جزع، صبر است.
معنى شايع جزع و بي تابى، در اصطلاح جزع بر مصيبت است و در روايات نهى از بي تابى موقع مصيبت زدگى وارد شده است و فقها به زشتى و كراهت آن فتوا داده اند، لكن امام صادق(ع) در حديثى معتبر مى فرمايند: گريه و بى تابى همه جا مكروه است مگر بر حسين صلوات الله عليه. در نص هاى صريح به گريه و تباكى (حالت گريه پيدا كردن) براى امام حسين(ع) دستور داده اند و تحريض و تشويق بر اين امر بدانجا رسيده است كه اشكى به اندازه بال مگسى را سبب بخشش تمام گناهان شمرده اند.