باسمه جلت اسمائه; عدل از اصول دین نبوده بلکه از اصول مذهب است. ما معتقدیم که خداوند دادگر و عادل است و بر کسی ستم روا نمی دارد. خداوند حکیم است و ظلم در کارش نیست. او بر بندگانش چیزی را که نمی توانند تکلیف نمی کند، آن‌ها را به کاری که راهی به آن نداشته باشند نمی گمارد و هر کس را به اندازه توانش تکلیف می کند. خداوند، کسی را برای کاری که نکرده مجازات نمی کند و هیچ مخلوقی را بر آنچه در او آفریده سرزنش نمی کند. او از زشتی‌ها پاکیزه و از بدی ‌ها به دور است، از ظلم و تجاوز خودداری می کند، خواهان ستم به بندگان خود نیست و به کسی ذره ای ستم نمی کند.
اشاعره با عقیده ی ما مخالفند زیرا اعتقادشان بگونه ای است که ظلم ستمگران و فساد تبهکاران را به خدا باز می گردانند و چنین معتقدند که خداوند بیشتر مردم را به کفر و شرک می اندازد و در نتیجه آنها را از ایمان و خیر محروم می سازد. اشاعره چنین استدلال می کنند که عقل نمی تواند درباره خدا داوری کند و صلاحیت نظر دهی درباره خدا را ندارد. در این باره بطور مفصل در کتاب جبر و اختیار و نیز جلد اول زبدة الاصول توضیح داده ایم.