باسمه جلت اسمائه; شايد اين نكته كه حديث از صدّيقه طاهره عليها السلام آغاز مى ‏گردد، آن باشد كه وجود ارجمند او، محور و مدار و رشته گردآورنده ميان نور رسالت و امامت آسمانى است؛ چرا كه از روايات بيانگر «عالم انوار» چنين دريافت مى‏ گردد كه دو نور پرشرافت رسالت و امامت، از آغاز آفرينش، يك نور بود و در وجود پاكان روزگاران از نسلى به نسل ديگر انتقال يافت تا به وجود پرشرافت جناب عبدالمطّلب رسيد، و در آنجا بود كه خدا آن فروغ مبارك را به دو بخش تقسيم نمود. بخشى از آن فروغ كه نور رسالت و نبوّت بود در وجود جناب عبداللّه‏ قرار گرفت و بخش ديگر كه نور امامت آسمانى بود در وجود ارجمند ابوطالب، و اين دو فروغ تابناك از هم جدا بود تا بار ديگر در وجود نورانى صدّيقه طاهره فاطمه زهرا عليها السلام به ‏هم پيوست و وجود ارجمند فاطمه عليها السلام قرارگاه و ديدارگاه آن دو نور شد و آن حضرت به ديدارگاه دو نور رسالت و امامت و نقطه پيوند و گردآمدن دو درياى بى‏ كران فضيلت و جلوگاه دو مقام والاى نبوت و ولايت آسمانى عنوان يافت؛ و به ‏همين جهت هم، حديث شريف كسا به نام بلند و پرشكوه او آغاز مى‏ شود و نام ارجمند او پيش از آمدن نام هر يك از آن انوار الهى به صورت جداگانه آورده مى ‏شود، تا آن دو نور رسالت و امامت محور باشند و دو نور وجود امام حسن و حسين بر گرد آن بگردند.