باسمه جلت اسمائه; قرآن، ظاهر و باطن دارد و این حدیث به باطن آن اشاره می کند؛ امیرالمؤمنین (ع) پس از آنکه، نقطه حرف « باء » را به عنوان کلید قرآن، معرفی می کند می فرماید : « أنا النقطة تحت الباء‌ »، مقصود ایشان از عبارت مذکور این است که : فهم همه معارف قرآن، تنها از طریق امام، ممکن می شود و بر پایه برخی تفاسیر و روایات، آیات « وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ‌ »3 و « لاَ يَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ »4 نیز همین مطلب را مورد تأکید قرار می دهند.

----------------------------------------------------------------------
1. یعنی بسم الله الرحمن الرحیم
2. «‌كلّ ما في القرآن في الفاتحة‌، وكلّ ما في الفاتحة في البسملة‌، وكلّ ما في البسملة في الباء‌، وكلّ ما في الباء في النقطة‌، وأنا النقطة تحت الباء‌»‌
3. تأویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند. آل عمران 3: 7
4. جز پاک شدگان بر آن دست نزنند. واقعه 56: 79