پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله العظمی روحانی«قدس سره»
آیا آیات 143و 144 سوره صافات به جاودانگی نهنگ اشاره دارد؟
استفتاء:
بنا بر دانش زیست شناسی، نهنگ و هر جاندار دیگری یک عمر مشخص دارد، ولی قرآن کریم می فرماید: «فَلَوْلاَ أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ * لَلَبثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ» (1) ، آیا این به معنای جاودانگی نهنگ می باشد؟
جواب:
باسمه جلت اسمائه; این بدان معنا می باشد که اگر او از تسبیح گنندگان نمی بود تا روز قیامت در شکم نهنگ باقی مانده، جاودانه می شد و نهنگ نیز به همراه او به قدرت خداوند تبارک و تعالی جاودانه می گشت اما این بدان معنا نیست که نهنگ به خودی خود جاودانه است. این گمان نیز وجود دارد که معنای آیه شریفه این می باشد که اگر یونس پیامبر (ع) تسبیح نمی گفت، محل درگذشت و دفنش تا روز قیامت، شکم نهنگ می بود و این تفسیر حتی با احتمال مرگ نهنگ نیز ممکن می باشد، بنابراین در آیه دلیلی بر جاودانگی هیچکدام دیده نمی شود هرچند تفسیر نخست آشکارتر است.
------------------------------------------------------------
1. «و اگر او از زمره تسبیح کنندگان نبود ، قطعاً تا روزی که برانگیخته می شوند در شکم آن (ماهی) می ماند» صافات 37: 143 و 144.
