پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله العظمی روحانی«قدس سره»
منظور از نور در آیه «اللهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» چیست؟
استفتاء:
خداوند متعال می فرماید: «اللهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» (1). در این آیه نور، صفت خدا است. اما نور ماده ای است که از ذرات و پرتوها تشکیل شده است و می دانیم که خدا از این ها منزه است. پس منظور از نور چیست؟ و تفسیر و نظر حضرت عالی از نور چیست؟
جواب:
باسمه جلّت اسمائه؛ نور چیزی است که به واسطه آن چیزهای دیگر آشکار می شوند، بنابراین اشیایی که به چشم دیده می شوند به واسطه نور قابل دیدن می شوند حال آن که خود نور بذاته آشکار است. سپس به هر چیزی که به واسطه آن چیزی از محسوسات به عنوان حقیقت ثانی آشکار می شوند تعمیم پیدا می کند. پس هر کدام از حواس، نور یا دارای نور به شمار می آیند. عقل نیز برای غیرمحسوسات نور شمرده می شود چون به واسطه آن معقولات آشکار می شود.
از آنجا که وجود شیء خود را برای غیرش آشکار می کند، مصداق تام نور است، و از آن حیث که خداوند متعال اشیاء ممکن الوجود را خلق کرده است او مصداق کامل و تمام نور است. بنابراین خداوند سبحان نوری است که آسمان ها و زمین را روشن کرده است. مطلب کامل در این زمینه مجال دیگری می طلبد.
----------------------------------------------------------------
1. «خدا نور (وجودبخش) آسمان ها و زمين است»؛ نور (24): 35.
