باسمه جلت اسمائه؛ در علم اصول بر ما ثابت گرديد كه جمع مُحَلّى توسط «لام» جمع داراى (الف و لام) به مفهوم همگى و كل است، لذا مى ‌توان با استناد به اين فرموده خداوند متعال که: «وَ تَقَلُّبَكَ فِى السَّاجِدِينَ» (2) و با توجه به اينكه منظور از ساجدين در اين آيه مباركه بر اساس روايات و احاديث معصومين (عليهم السلام) نسل‌ ها و زهدان‌ هاى سجده‌ كنندگان مى ‌باشند، ايمان تمامى پدران رسول اكرم (ص) را نتيجه گرفت.

آيه يادشده در پرسش نيز نتيجه ‌گيرى ما را نقض نمى ‌نمايد، زيرا كلمه «أب» يا پدر همان ‌گونه كه به پدر واقعى انسان اطلاق مى ‌شود به معناى مربى و عمو نيز هست و دليل مشخصى وجود ندارد كه در اين آيه مقصود پدر واقعى بوده باشد تا آنچه را كه بيان نموده ‌ايم نفى نمايد، زيرا بر اساس قرينه ياد شده منظور و مقصود از پدر در اينجا احتمالاً و يا بهتر بگوييم حتماً عمو يا مربى است كه روايات زيادى در اثبات اين نظر وارد شده است.

------------------------------------------------------------
1. «هنگامی که با پدر خود (يعنی عموی خويش آزر) گفت: ای پدر، چرا بتی جماد را که چشم و گوش (و حس و هوشی) ندارد و هيچ رفع حاجتی از تو نتواند کرد پرستش می ‌کنی؟ ای پدر، مرا (از وحی خدا) علمی آموختند که تو را آن علم نياموخته ‌اند، پس تو مرا پيروی کن تا به راه راستت هدايت کنم»؛ مريم (19): 42 و 43.
2. «و به انتقال تو در اهل سجود (و به دوران تحوّلت از اصلاب شامخه به ارحام مطهره) آگاه است»؛ شعراء (26): 219.