پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله العظمی روحانی«قدس سره»
استفتاء:
چگونه ميان دو آيه شريفه: «تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْض» (1)، و : «لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَد مِّن رُّسُلِهِ» (2) مى توان سازگارى ايجاد كرد؟
جواب:
باسمه جلت اسمائه؛ مفهوم «فَضَّل» در آيه نخست اين است كه از ميان پيامبران برخى برتر از ديگران هستند و برخى از آنان از فضيلت كمترى نسبت به ديگر پيامبران برخوردارند. البته همگى داراى فضل و برترى هستند زيرا پيامبرى به خودى خود برترى محسوب مى شود و اين در تمامى پيامبران مشترك است. با اين همه ميان مقام و درجه آنان تفاوت و اختلاف وجود دارد.
مفهوم آيه دوم در پاسخ به كافرانى است كه به برخى از پيامبران ايمان دارند ولى برخى ديگر را باور ندارند. بنابراين خداوند متعال، رسول خدا (ص) و مؤمنين را فرمان داده كه ايمان و باور خود را نسبت به تمامى پيامبران الهى اعلام كنند و ميان هيچ كدام در اين زمينه تفاوتى قائل نشوند.
به طور خلاصه، مقصود از برترى در مراتب پيامبران است و منظور از عدم تفاوت در ايمان به آنان است.
--------------------------------------------------------------------
1. «اين پيغمبران را برخی بر بعضی برتری و فضيلت داديم»؛ بقره (2): 253.
2. «ميان هيچ يک از پيغمبران خدا فرق نگذاريم»؛ بقره (2): 285.