باسمه جلت اسمائه؛ اگر روزه گرفتن بر او ضررى يا حرجى بوده، افطار او شرعى بوده و كفاره آن روزه ها كفاره غير عمدى است; و اگر ضررى و حرجى نبوده، كفاره آن ها عمدى است. در هر دو صورت، غير از كفاره دادن بايد قضاى آن روزه ها را كه افطار كرده، انجام دهد. كفاره عمدى براى هر روز، اطعام شصت فقير است كه مى توان به دادن نان اكتفا نمود.