همیشه در مسیر تزكیه و تهذیب دچار مشكلاتی می شوم. وقتی به رفاه و ثروت اندوزی و خوشگذرانی دوستان و آشنایان می نگرم افكاری در ذهنم می آید مبنی بر اینكه لااقل آن ها این دنیا را دارند و در این دنیا خوشی و لذت خود را می برند. با خود می گویم: تو مرد این میدان نیستی و گذشت زمان نیز ثابت كرده است كه نمی توانی آدم با ایمانی شوی پس بهتر است به مانند آنها لااقل به دنبال لذت در این دنیا باشی. این افكار كه ناشی از عدم توفیق در مبارزه با نفس می باشد مرا ناامید كرده است.