باسمه جلت اسمائه؛ منظور از جملات ذكر شده، اين است كه خداوند براى محبت به محمد (صلى الله عليه وآله) و آل محمد (عليهم السلام) اين جهان را آفريده و نعمت وجود را به عالم موجود افاضه كرده است; نه به اين معنا كه خدا اين عالم را آفريده است تا همه خلق، محب و دوست دار پنج تن آل عبا باشند. بنابر اين جايى براى پرسش مذكور باقى نمى ماند. (2)

---------------------------------------------------------------------

1- إِنّى ما خَلَقْتُ سَماءً مَبْنِيَّةً، وَ لاَ أَرْضاً مَدْحِيَّةً...إِلاَّ فى مَحَبَّةِ هؤُلاءِ الْخَمْسَةِ،...هُمْ: فاطِمَةُ وَ أَبُوها وَ بَعْلُها وَ بَنُوها; بحارالانوار، ج 35، ص 22، باب 1، قسمتى از حديث شريف كساء; الموسوعة الكبرى عن فاطمه الزهراء (عليها السلام)، ج 6، ص 114.

2- توضيحا اين كه در ضمن پرسش هايى در مورد جبر و اختيار گفتيم كه ارزش عمل انسان به ارادى و اختيارى بودن آن است تا فلسفه وجود پاداش و مجازات تحقق يابد و گرنه اگر بنا باشد آدمى خود به خود خوب يا خود به خود بد شود پس پاداش و مجازات معنا ندارد و به تبع آن بهشت و جهنم هم بى معنا مى شود، زيرا اين نوعى جبر است. فردى كه با وجود عقل كه همانا حجت و پيامبر درون است و با وجود پيامبران و رسولان و كتب آسمانى كه همانا حجت برون اند و از بيرون خوبى و بدى و راه حق و راه باطل را به او ياد مى دهند، انتخاب مى كند كه خوبى، معرفت و ايمان كسب كند و قدر و منزل معصومين را بشناسد و از ايشان پيروى كند و از راه ايشان به خدا برسد، پاداش خواهد داشت و اگر همين شخص جهالت كسب كند و كفر وشرك ونفاق بورزد و به جاى پيروى از مردان خدا از شيطان پيروى نمايد طبعا مجازات خواهد داشت و اين عين عدل است.