برخى از مخالفين شيعه مى گويند: دلايل فراوانى از قرآن كريم، سنت نبوى و اجماع مسلمانان وجود دارد مبنى بر اين كه ولايت تكوينى و تشريعى منحصراً در اختيار خداست و كسى از مخلوقاتش با او در اين ولايت شريك نيست. از مطالعه كتاب هاى دانشمندان و انديشمندان مسلمان در اين باره خواهيم ديد كه اختصاص ولايت به خداوند، اثبات شده است و ممكن نيست آن را به ديگرى نسبت دهيم. از بررسى آيات قرآنى و روايات رسول خدا (صلى الله عليه وآله) و اهل بيت (عليهم السلام) چنين به دست مى آيد كه:

1. معنى خلق همان اختراع و ابداع است كه منحصر به خداى سبحان است و ديگرى چنين توانى را ندارد، زيرا اين امر از صفات واجب الوجود است و ديگران ممكن الوجودند.

2. آنچه گفته شده و گفته مى شود كه معجزه پيامبران، فعل خودشان و ساخته دست خودشان است بر خلاف معنى خلق - كه همان ايجاد و اختراع است كه پيشتر گفتيم - مى باشد زيرا اين موضوع، خارج از حد و قدرت بشرى است درحالى كه انبياء و اولياء نيز بشرى حادث و بندگانى مصنوع پروردگارند، نه خلق مى توانند كرد و نه رزق مى توانند داد.

3. ولايت تكوينى منحصر در خداوند متعال است چرا كه مقصود از ولايت، تصرف در عالم ملكوت و جهان، آفرينش، ايجاد و احياء (به وجود آوردن و زندگى بخشيدن) است كه اختصاص به خداوند سبحان دارد و كسى نمى تواند در حوزه سلطنت و ملك اش شريك او گردد. نظر حضرت عالى نسبت به اين كلام چيست؟