امام معصوم (عليه السلام) چه موقعى از ولايت تكوينى استفاده مى كند؟ در روايتى نقل شده كه جابر بن يزيد كه نيازمند شده بود نزد امام باقر (عليه السلام) شكوه نمود و درخواست كمك كرد. امام باقر (عليه السلام) چنين فرمود: «اى جابر، ما فعلا درهمى پول نداريم. سپس كميت شاعر آمد و قصيده اى سرود، حضرت براى تقدير از او فرمود: اى غلام، از آن اتاق مبلغى بياور و به كميت بده و او همينطور آورد و پرداخت مى كرد تا به سى هزار درهم رسيد». جابر مى گويد: «من با خود گفتم: به من گفت درهمى ندارم ولى دستور داد سى هزار درهم به كميت دادند؟!»

امام (عليه السلام) فرمود: «اى جابر، بلند شو و برو داخل اتاق، من نيز برخاستم و به درون آن اتاق رفتم اما چيزى نيافتم و بيرون آمدم. امام (عليه السلام) به من فرمود:

«اى جابر، آنچه از شما پنهان مى كنيم بيشتر از چيزى است كه آن را براى شما آشكار مى سازيم». سپس دستم را گرفت، دوباره به درون اتاق برد و با پايش به زمين زد. ناگهان چيزى شبيه گردن شتر بيرون آمد كه از طلا بود. به من فرمود: «اى جابر، به اين نگاه كن ولى به كسى چيزى نگو، مگر كسانى كه از بين دوستانِ مورد اعتماد تو هستند و ظرفيت دارند. خداوند متعال ما را توانا كرده تا آن چه را كه بخواهيم انجام دهيم و اگر بخواهيم افسار زمين را به دست گرفته و به تمامى به كنترل خود در مى آوريم.» (1) چرا امام (عليه السلام) ولايت تكوينى خود را براى كميت به كار گرفت ولى براى جابر بن يزيد چنين نكرد؟