باسمه جلت اسمائه؛ اين گفتار منسوب به بيانات اهل بيت (عليهم السلام) بوده و در تعدادى از روايات آمده است; از جمله روايتى از امام سجاد (عليه السلام) بنا به نقل از جدش رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) كه فرمود: هنگامى كه آدم ديد نورى از وجودش داراى درخشش است ـ زيرا خداوند ارواح ما را از بالاى عرش به كمر آدم انتقال داده بود نور را ديد ولى اشباح برايش هويدا نبود ـ گفت: پروردگارا! اين نورها كيانند؟

خداوند گفت: اين نورها ارواحى هستند كه از بهترين جايگاه هاى عرش خودم به كمر تو منتقل كردم و براى همين است كه به ملائكه امر كردم تا بر تو سجده كنند، زيرا ظرفى براى آن ارواح شده اى (2).

----------------------------------------------------------------------

1- پس وقتى آن را درست كردم و از روح خود در آن دميدم پيش او به سجده درافتيد; حجر: 29.

2- «أنّ آدم لمّا رأى النور ساطعاً من صلبه إذ كان الله قد نقل أشباحنا من ذروة العرش إلى ظهره رأى النور ولم يتبيّن الأشباح، فقال: يا ربّ ما هذه الأنوار؟ فقال الله عزّ وجلّ: أنوار أشباح نقلتهم من أشرف بقاع عرشى إلى ظهرك، ولذلك أمرت الملائكة بالسجود لك; إذ كنت وعاءاً لتلك الأشباح»; بحارالانوار، ج 11، ص 150.