باسمه جلت اسمائه؛ شيخ مفيد در كتاب ارشاد مى فرمايد: «پيش و پس از حضرتش هيچ نوزادى در خانه خداوند متعال زاده نشده و اين كرامتى است كه از سوى خداوند متعال به دليل بزرگداشت مقام والايش براى ايشان قرار داده شده است». (1)

------------------------------------------------------------------------

1- داستان ميلاد مبارك حضرت امير صلوات الله عليه در كعبه معظمه در كتاب روضة الواعظين، ص 134 چنين آمده است:

يزيد بن قعنب مى گويد: همراه عباس بن عبد المطلب و گروهى از خاندان عبد العزى كنار كعبه نشسته بوديم كه فاطمه دختر اسد، مادر امير المؤمنين، در حالى كه نه ماهه به على (ع) آبستن بود آمد و او را درد زايمان گرفته بود. فاطمه گفت:

پروردگارا! من به تو و به فرستادگان و كتاب هاى ايشان مؤمنم و گفتار نياى بزرگوار خودم ابراهيم خليل (ع) را تصديق مى كنم و او اين خانه عتيق را ساخته است.

پروردگارا! ترا سوگند مى دهم به حق كسى كه اين خانه را ساخته است و به حق اين مولود كه در شكم دارم، زايمان مرا بر من آسان فرماى. يزيد بن قعنب مى گويد: ما خود ديديم كه پشت خانه كعبه شكافته شد و فاطمه دختر اسد وارد كعبه شد و از چشم هاى ما پوشيده ماند و ديوار كعبه به هم برآمد.

آنچه كوشيديم كه قفل در كعبه گشوده شود، گشوده نشد. دانستيم كه اين به فرمان خداى عز و جل است. پس از روز چهارم از كعبه بيرون آمد و على (ع) در دستش بود و گفت: من بر همه زنان پيش از خود برترى يافتم، زيرا آسيه دختر مزاحم (يعنى همسر مؤمن فرعون) خداى را پوشيده و به اضطرار عبادت كرد و مريم دختر عمران درخت خرماى خشكيده را به دست خود به سوى خويش كشيد و از آن خرماى تازه و رسيده خورد و حال آنكه من وارد كعبه شدم و از ميوه ها و خوراكي هاى بهشت خوردم و چون خواستم بيرون آيم، سروشى بر من بانگ زد كه اى فاطمه! او را على نام بگذار كه او على و خداوند على اعلى است، و نام او را از نام خود مشتق ساختم و به ادب خود او را ادب و به امور پوشيده اى از علم خود آگاهش كردم. و او همان كسى است كه بت ها را در خانه من مى شكند و بر فراز خانه ام اذان مى گويد و مرا تقديس و تمجيد مى كند. خوشا به حال آن كس كه او را دوست بدارد و فرمان برد و واى بر كسى كه او را دشمن بدارد و نافرمانى كند.