پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله العظمی روحانی«قدس سره»
استفتاء:
در داستان مباهله (1) مى خوانيم كه پيامبر (صلى الله عليه وآله) به حضرت زهرا (عليها السلام) و همسر و دو فرزندش فرمود تا بيايند و چنين فرمود: «إِذا دَعَوْتُ فَأَمِّنوا» هنگامى كه دعا كردم شما هم آمين بگوييد.
برخى علما گفته اند معنى اين فرمايش اين است كه من، كه خاتم النبيين هستم بايد دعا كنم لكن شرط استجابت، نَفَس روحانى و معنوى فاطمه زهرا (عليها السلام) است و «آمين» اين بانو شرط اجابت دعا نزد خدا مى باشد. زيرا اگر مقتضاى اجابت، فراهم باشد ولى شرط فراهم نباشد استجابت محال است.
بنابراين در مقام مباهله پيامبر (صلى الله عليه وآله) با مسيحيان نجران، قطعا پيامبر (صلى الله عليه وآله) مى بايست دست به آسمان بالا برده ولى به همراه آن، چهار دست ديگر لازم بود تا دعايش مستجاب گردد و مطلوب محقق شود. نظر شما در اين باره چيست؟
جواب:
باسمه جلت اسمائه؛ احتمال دارد كه چنين باشد، ولى قطعى نيست. كارى كه پيغمبر (صلى الله عليه وآله) كرد براى اين بود كه در درجه اول به حال خود يقين و اطمينان داشت و ديگر، باور داشت كه گفتارش راست و درست است.
زيرا آوردن عزيزترين افراد و پاره هاى جگرش و محبوب ترين مردم براى مباهله، تأكيد بر اين دارد كه اعتماد كامل به راستى و درستى ادعاى خود و دروغ و نادرست بودن ادعاى دشمن خود داشت تا با اين حركت و با حضور بهترين افرادش خصم خود را به استيصال و هلاكت برساند; البته در صورتى كه مباهله برگزار مى شد.
--------------------------------------------------------
1- براى مطالعه اين داستان به بحارالانوار ج 21، ص 343 يا كشف الغمة، ج1، ص 234 يا ترجمه همين كتاب، ج1، ص 313 مراجعه كنيد.
