باسمه جلت اسمائه؛ جزع، آشكار كردن غم و ناراحتى است و مقابل جزع، صبر است.

معنى شايع جزع و بى‏ تابى، در اصطلاح جزع بر مصيبت است و در روايات نهى از بى ‏تابى موقع مصيبت ‏زدگى وارد شده است و فقها به زشتى و كراهت آن فتوا داده‏ اند، لكن امام صادق‏ عليه السلام در حديثى معتبر مى ‏فرمايند: گريه و بى‏ تابى همه جا مكروه است مگر بر حسين صلوات الله عليه. 

در نص ‏هاى صريح به گريه و تباكى (حالت گريه پيدا كردن) براى امام حسين‏ عليه السلام دستور داده‏ اند و تحريض و تشويق بر اين امر بدانجا رسيده است كه اشكى به اندازه بال مگسى را سبب بخشش تمام گناهان شمرده‏ اند.