باسمه جلت اسمائه؛ امام حسين‏ عليه السلام جز ماندگارى دين اسلام كه در حال فروپاشى بود خواستار چيز ديگرى نبودند، بنابر اين چگونه مى ‏توان تصور نمود كه حضرت‏ عليه السلام با وجود اينكه به شهادت خود آگاه بودند، خواستار حكومت و قدرت باشند؟ ايشان هنگام خروج از مكه در همين زمينه فرمودند: «زمانى را مى ‏بينم كه اندام‏ هاى من در ميانه راه كربلا و نواميس توسط گرگ‏ ها پاره پاره خواهد شد» (1)؛ امام‏ عليه السلام به برادر گرامى ‏اش محمد بن حنفيه در وصيت خود مى‏ فرمايد: «هر كس به من بپيوندد شهيد مى‏ شود و آنكه مرا رها كند پيروزى را نخواهد ديد» (2).

------------------------------------------------------------

1) قال‏عليه السلام: «كأنّى بأوصالى تقطعها عُسلان الفلوات بين النواويس و كربلاء» لهوف: 38. كشف الغمّه: 73: 1. بحار الانوار: 366:44 و 367. عوالم العالم: 216 :17 و 217. الحدائق الورديه: 117:1.

2) مَن لحِقَ بى استشهدَ و مَن تخلّفَ عنّى لم يدرك الفتح» كامل الزيارات: 157. دلائل الامامة: 77. مناقب آل أبى طالب: 76:4. اللهوف: 4 و 41. بحارالانوار: 81 :42 و 44؛ 330 و 85:45.