حضرت آیت الله العظمی سید محمد صادق روحانی (دام ظله) درباره ورزش و احکام کلی آن مطالبی را بیان داشته اند که در ادامه می خوانید:
بسم الله الرحمن الرحیم
از اهداف دین خاتم انبیاء که خاتم ادیان است، تشکیل جامعه سالم و قدرتمند است. ضعف، بیماری، کسالت و خمودگی در جامعه اسلامی از ارزش‌ها به شمار نمی‌روند بلکه انجام فعالیت‌هایی که باعث تعالی روح و تقویت بدن می‌شوند، در این شریعت نورانی مورد توجه قرار گرفته و سفارش شده‌اند. نگاهی به روایاتی که پرده از فلسفه برخی عبادات بر می‌دارد، شاهد این سخن است.
به عنوان مثال حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها در خطبه شکوهمند خود چنین می‌فرمایند:
«خداوند ایمان را مایه پاکی از شرک و نماز را باعث دوری از کبر و زکات را سبب صفای نفس و افزایش روزی و روزه را عامل ملکه شدن اخلاص قرار داد...». همچنین آیه شریفه «واعدوا لهم ما استطعتم من قوه » فراهم آوردن نیرو و آمادگی کامل برای مقابله با دشمنان را از وظایف مسلمین می‌داند.
فعالیت‌هایی نیز که امروزه به عنوان ورزش شناخته می‌شوند در همین راستا قابل ارزیابی‌اند. البته اسلام نگاه دقیق و کارشناسانه‌ای به ورزش دارد. هر نوع فعالیتی به صرف اینکه به عنوان یک ورزش مطرح است از منظر اسلام مورد تایید قرار نمی‌گیرد.خوب یا بد بودن یک نوع ورزش بستگی به آثار و اهداف آن دارد.
با این مقدمه می‌توان ورزشها را به سه دسته تقسیم کرد:
۱- ورزش مفید: ورزش‌هایی که جسم ورزشکار را تقویت می‌کنند و آسیب قابل توجهی به او وارد نمی‌کنند. این دسته از ورزشها از نظر شریعت مطلوبند.
۲- ورزش مضر: ورزش‌هایی که باعث وارد شدن صدمات جبران ناپذیر مثل فقدان عضو می‌شوند این ورزشها حتی اگر باعث تقویت جسم هم شوند از نظر شرع حرامند.
۳- ورزش بی‌ارزش: این دسته از ورزشها نه فوائد دسته اول را دارند و نه مضرات دسته دوم که خود تحت سه عنوان از اصطلاحات اسلامی جای می‌گیرند:
الف- لَعب: فعالیت‌هایی که صرفا برای لذت بردن انجام می‌شود.
ب- لغو: فعالیت‌هایی که هیچ گونه فائده عقلایی ندارد.
ج- لهو: فعالیت‌هایی که باعث مشغول شدن نفس به شهوات پست می‌گردد.
این نوع ورزشها گرچه حرام نیستند اما قطعا مذموم و مکروه هستند و ترک آن‌ها با ایمان به خدا و روز جزا سنخیت بیشتری دارد. آیه سوم سوره مومنون به این صفت از صفات اهل ایمان اشاره دارد: والذین هم عن اللغو معرضون. (وکسانی که از لغو رویگردانند).