توبه خدا بر رسول (ص)

باسمه جلت اسمائه؛ توبه به معناى بازگشت است و توبه خداوند متعال بر بنده اش به معناى بازگشت خير و رحمت به او از سوى پروردگارش است. با خواندن كل آيه شريفه معنا و مفهوم آن آشكار و روشن مى شود چرا كه مى فرمايد: «لَقَد تَابَ اللهُ عَلَى النَّبيِّ وَ الْمُهَاجِرِينَ وَ الاَْنْصَارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ الْعُسْرَةِ مِن بَعْدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيق مِنْهُمْ» (2) و بيان مى ‌دارد كه پس از اينكه نزديك بود دل‌ هاى گروهى از مهاجرين و انصار از حق منحرف شود، خداوند متعال بر آنان و پيامبر اكرم (ص) و مابقى مهاجرين و انصار توبه نمود. اين بدان معنا است كه خداوند متعال با اين بازگشت خود به گروه مذكور، بر آنان با خير منّت نهاد. زيرا ميان دل‌ هاى آنها و انحراف از مسير حق كه نزديك بود صورت گيرد، مانع ايجاد نمود و به اين وسيله خير بر همه و از جمله بر سرور و پيشواى ايشان پيامبر بزرگ خدا (ص) بازگشت و اگر خداوند متعال خير ياد شده را به آن گروه از مردم باز نمى گرداند پيشامدهاى بدفرجامى از سوى دشمنان براى همه پيش مى آمد.

------------------------------------------------------------------
1. «همانا خدا بر پيغمبر و اصحابش از مهاجر و انصار باز لطف فرمود و از لغزشهاشان درگذشت» توبه (9): 117.
2. «همانا خدا بر پيغمبر و اصحابش از مهاجر و انصار که در ساعت سختی ـ که نزديک بود دل ‌های فرقه‌ ای از آنها (از رنج و تعب در سختی ‌های جنگ تبوک و غيره) بلغزد ـ پيروی از رسولش کردند باز لطف فرمود و از لغزش‌ هاشان درگذشت»؛ توبه (9): 117.